| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
331 tys. (2000) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | lbw | ||
| IETF | lbw | ||
| Glottolog | tola1247 | ||
| Ethnologue | lbw | ||
| BPS | 0604 4 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język tolaki, także: laki, lolaki, tokia, tololaki, to’olaki[1], lalaki, kolaka[2] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Południowo-Wschodni w Indonezji. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 331 tys. ludzi[1]. Ma największą liczbę użytkowników spośród języków bungku-tolaki[3].
Dzieli się na dialekty: asera (asera wanua, noie), konawe (kendari, kioki, tambuoki), laiwui, mekongga (bingkokak, kolaka, konio, norio, tamboki), wiwirano (nohina)[1]. Największy zasięg mają dialekty konawe i mekongga[3]. W użyciu jest także język indonezyjski[1].
Jest potencjalnie zagrożony wymarciem. Pozostaje w powszechnym użyciu na obszarach wiejskich (wyjątkiem są wsie z dużym udziałem ludności napływowej), ale w miastach coraz większą rolę odgrywa język narodowy (również w kontaktach domowych)[4].
Dokumentacją języka tolaki zajmowali się badacze związani z Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa. Został opisany w postaci słownika (1985)[5] oraz opracowań gramatycznych (1995, 1996)[6][7]. Jest nauczany w szkołach i występuje w audycjach radiowych. W piśmie stosuje się alfabet łaciński[1].