| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1210 (2003)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | yla | ||
| IETF | yla | ||
| Glottolog | yaul1241 | ||
| Ethnologue | yla | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język yaul, także: ulwa[2][3], yaul-dimiri[2][4] – język papuaski używany w prowincji Sepik Wschodni w Papui-Nowej Gwinei. Według danych z 2003 roku posługuje się nim 1210 osób[1].
Wyróżnia się dwa główne dialekty: dialekt wsi Maruat, Dimiri i Yaul oraz dialekt wsi Manu. Różnice między nimi dotyczą przede wszystkim leksyki[5].
Jest spokrewniony z językami langam (pondi) i mwakai (mongol)[6][7]. R. Barlow określił je wspólnym mianem „języków ulmapo”. Pierwotnie języki te znalazły się w postulowanej rodzinie sepik-ramu[7]. W publikacji Glottolog (2.2) powstrzymano się od określania ich zewnętrznej klasyfikacji[8]. W. Foley (2018) włączył wszystkie trzy pod pojęcie „języków koam”, zaliczając je do grupy grass języków ramu (w ramach rodziny języków Ramu i dolnego Sepiku)[9]. W innej klasyfikacji (T. Usher, R. Barlow, także Glottolog 4.6) należą do niewielkiej rodziny keram, jako przedstawiciele gałęzi zachodniej/ulmapo[10][11].
Silnie zagrożony wymarciem. Jest wypierany przez tok pisin, który dominuje w praktycznie wszystkich sferach życia. Doszło do zaniku przekazu międzypokoleniowego[12].
Nazwa „ulwa” jest preferowana przez użytkowników języka. Spotykane w literaturze określenie „yaul” pochodzi od nazwy jednej z wsi[2].
Został opisany w postaci opracowania gramatycznego (2018, 2023)[13][14]. W 2018 r. zaproponowano ortografię opartą na alfabecie łacińskim[15].