Języki sangirskie

Języki sangirskie

Obszar	Celebes Północny (Indonezja), Filipiny
Użytkownicy	Sangir, Minahasa
Klasyfikacja genetyczna	języki austronezyjskie języki malajsko-polinezyjskie języki filipińskie języki sangirskie
Podział	• języki północnosangirskie • języki półudniowosangirskie
Kody rodziny językowej
Glottolog	sang1335
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.

Języki sangirskie – grupa spokrewnionych języków austronezyjskich używanych w prowincji Celebes Północny w Indonezji oraz na Filipinach. Należą do gałęzi języków filipińskich^[1][2]. Ich podział przedstawia się w następujący sposób^[3]:

• Północnosangirskie: sangir i sangil, talaud
• Południowosangirskie: bantik, ratahan

Największą społeczność użytkowników ma język sangir, używany przede wszystkim na wyspach Sangir (Sangihe)^[4]. Talaud to rodzimy język wysp Talaud. Językiem sangil posługuje się społeczność zamieszkująca południowe Filipiny (Cotabato, Davao, półwysep i wyspy Sarangani)^[5]. Silnie zagrożone wymarciem języki bantik i ratahan są używane w regionie Minahasa w północno-wschodniej części Celebesu^[2][6].

Języki północnosangirskie wykazują wpływy leksykalne języków południowych Filipin, z którymi weszły w długookresowy kontakt. W językach południowych zaznaczyły się natomiast wpływy języków minahaskich^[7]. Istotnym źródłem zapożyczeń jest także malajski, którzy zakorzenił się w regionie; jego odrębna odmiana (malajski miasta Manado) służy jako środek komunikacji ponadlokalnej^[8]. W Indonezji języki sangirskie mają słabą pozycję i zostały w ogromnej mierze wyparte przez lokalny malajski^[2].

Przypisy

1. Adelaar 2005 ↓, s. 16.
2. Zorc, Lobel i Hall 2024 ↓, s. 87.
3. Sneddon 1984 ↓, s. 57.
4. Sneddon 1984 ↓, s. 1.
5. Sneddon 1984 ↓, s. 2.
6. Florey 2005 ↓, s. 53.
7. Sneddon 1984 ↓, s. 14.
8. Sneddon 1984 ↓, s. 13.

Bibliografia

• K. Alexander Adelaar: The Austronesian languages of Asia and Madagascar: a historical perspective. W: K. Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.): The Austronesian languages of Asia and Madagascar. Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 1–42. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 978-0-203-82112-1. ISBN 978-0-7007-1286-1. OCLC 53814161. (ang.).
• Margaret Florey: Language shift and endangerment. W: K. Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.): The Austronesian languages of Asia and Madagascar. Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 43–64. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 978-0-203-82112-1. ISBN 978-0-7007-1286-1. OCLC 53814161. (ang.).
• James N. Sneddon: Proto-Sangiric and the Sangiric languages. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1984, seria: Pacific Linguistics B-91. DOI: 10.15144/PL-B91. ISBN 0-85883-306-9. OCLC 11871135. (ang.).
• R. David Zorc, Jason W. Lobel, William Hall: Historical linguistics of the Philippines. W: K. Alexander Adelaar, Antoinette Schapper (red.): The Oxford Guide to the Malayo-Polynesian Languages of Southeast Asia. Oxford: Oxford University Press, 2024, s. 79–94. DOI: 10.1093/oso/9780198807353.003.0007. ISBN 978-0-19-253426-2. ISBN 978-0-19-880735-3. OCLC 1449546728. (ang.).