wieś | |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
86 |
Kod pocztowy |
18-212[4] |
Tablice rejestracyjne |
BWM |
SIMC |
0402141[5] |
Położenie na mapie gminy Nowe Piekuty ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu wysokomazowieckiego ![]() | |
![]() |
Jabłoń-Zarzeckie – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Nowe Piekuty[5][6].
Zaścianek szlachecki Zarzeckie, należący do okolicy zaściankowej Jabłonia, położony był w drugiej połowie XVII wieku w powiecie brańskim ziemi bielskiej województwa podlaskiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Jabłoni Kościelnej[8].
Założona w XV lub XVI wieku, wraz z innymi wsiami, tworzyła okolicę szlachecką Jabłoń, wzmiankowaną na XV wiek. Wsie rozróżniane były drugim członem nazwy. Nazwa Zarzeckie pochodzi od lokalizacji miejscowości względem przepływającej w pobliżu rzeki. Zamieszkiwana była głównie przez Jabłońskich herbu Jasieńczyk[9].
Została wymieniona[gdzie?] w roku 1580 jako Zarzeczkie Biernathki. Wtedy jej dziedzicami byli Stanisław i Mikołaj Zarzeccy. W ich imieniu podatek płacił woźny ziemski bielski Sebastian Jabłoński i Zarzeccy zwani Biernatami. W roku 1676 została umieszczona w spisie miejscowości ziemi bielskiej[10]. W roku 1827 wieś liczyła 10 domów i 58 mieszkańców. Pod koniec XIX w. należała do powiatu mazowieckiego, gminy Piekuty oraz parafii Jabłoń. Liczyła 15 domów i 253 morgi gruntów rolnych[10].
W 1795 roku miejscowość nosiła nazwę Zarzecki Jabłoń[9]. Na przełomie wieków we wsi znajdowało się 15 drobnoszlacheckich gospodarstw, przeciętnie o powierzchni 9 ha. Łącznie uprawiano 135 ha, w tym 115 ha gruntów ornych.
Spis powszechny z roku 1921 informuje o 6 domach, 14 innych budynkach mieszkalnych oraz o 101 mieszkańcach (w tym 1 prawosławnym). Na mapie z okresu międzywojennego po drugiej stronie rzeki wykazano cegielnię oraz kapliczkę.
W roku 2006 miejscowość liczyła 24 domy i 77 mieszkańców[9].