Pełne imię i nazwisko |
John Clarence Patrick | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
25 listopada 1898 | |||||||||
Data i miejsce śmierci |
31 maja 1959 | |||||||||
Wzrost |
187 cm | |||||||||
Rugby union | ||||||||||
Kariera seniorska | ||||||||||
| ||||||||||
Reprezentacja narodowa | ||||||||||
| ||||||||||
Kariera trenerska | ||||||||||
| ||||||||||
|
Jack Patrick, właśc. John Clarence Patrick (ur. 25 listopada 1898 w Palo Alto, zm. 31 maja 1959 w San Francisco) – amerykański sportowiec, olimpijczyk, zdobywca złotych medali w rugby union na igrzyskach w Antwerpii 1920 i w Paryżu 1924, trener.
Uczęszczał na Stanford University, na którym uzyskał tytuł Bachelor of Arts w styczniu 1922 roku[1]. Podczas studiów występował w barwach Stanford Cardinal w rugby union oraz futbolu amerykańskim[2], a następnie związał się z klubem Olympic Club[3].
Z reprezentacją Stanów Zjednoczonych dwukrotnie uczestniczył w igrzyskach olimpijskich[4]. W turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1920 złożona w większości ze studentów uniwersytetów Santa Clara, Berkeley i Stanford amerykańska drużyna pokonała faworyzowanych Francuzów 8–0 w spotkaniu rozegranym 5 września 1920 roku na Stadionie Olimpijskim[5]. Jako że był to jedyny mecz rozegrany podczas tych zawodów[6][7], oznaczało to zdobycie złotego medalu przez zawodników z Ameryki Północnej[8][9][10]. Wziął również udział w turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924[11]. Wystąpił w obu meczach tych zawodów, w których Amerykanie na Stade de Colombes pokonali 11 maja Rumunię 37–0[12], a tydzień później Francję 17–3[10][13]. Wygrywając oba pojedynki Amerykanie zwyciężyli w turnieju zdobywając tym samym złote medale igrzysk[14][15].
W reprezentacji USA w latach 1920–1924 rozegrał łącznie trzy spotkania – wszystkie w turniejach olimpijskich – zdobywając dwanaście punktów[16].
Po zakończeniu kariery sportowej był brokerem ubezpieczeniowym[10], a także trenerem w Olympic Club[3].
Wraz z pozostałymi amerykańskimi złotymi medalistami w rugby union został w 2012 roku przyjęty do IRB Hall of Fame[17].