Jack Root

Jack Root
János Ruthaly
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 maja 1876
Frahelž

Data i miejsce śmierci

10 czerwca 1963
Los Angeles

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

178 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

półciężka

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

55

Zwycięstwa

47

Przez nokauty

70

Porażki

3

Remisy

3

Nieodbyte

2

Jack Root (właśc. János Ruthaly, ur. 26 maja 1876 we Frahelžu w Austro-Węgrzech, zm. 10 czerwca 1963 w Los Angeles[1]) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata kategorii półciężkiej.

Jest uważany za pierwszego zawodowego mistrza świata kategorii półciężkiej[2], choć niektórzy historycy boksu uznają za takiego Joego Choynskiego[3].

Root stoczył pierwsze walki zawodowe w 1897. Wygrał pierwsze 34 walki (jedna została uznana za nieodbytą), zanim w lipcu 1900 zremisował z Tommym Ryanem. Zwyciężył następnie w dwóch pojedynkach w 1900 i trzech w 1901, a 31 stycznia 1902 pokonał przez dyskwalifikację George'a Gardnera[4]. Przegrał z tym zawodnikiem 18 sierpnia tego roku przez techniczny nokaut w 17 rundzie[5], ponosząc pierwszą porażkę na zawodowym ringu. Oba te pojedynki uznawane są niekiedy za walki o mistrzostwo świata w kategorii półciężkiej z limitem wagowym 165 funtów. W 1902 Root wygrał jeszcze dwie walki, w tym z Marvinem Hartem.

22 kwietnia 1903 w Detroit Root pokonał na punkty Kida McCoya[6]. Walka ta jest uważana za pierwszy pojedynek o mistrzostwo świata kategorii półciężkiej z limitem 175 funtów. Już w następnej walce Root stracił tytuł przegrywając przez nokaut w 12. rundzie z George'em Gardnerem 4 lipca 1903 w Fort Erie[7]. W tym samym roku pokonał jeszcze Firemana Jima Flynna, a 1904 m.in. zremisował z Gardnerem i pokonał go (w międzyczasie Gardner stracił mistrzostwo świata na rzecz Boba Fitzsimmonsa), a także stoczył walkę z Tommym Ryanem uznaną za nieodbytą.

Gdy Jim Jeffries zrezygnował z tytułu mistrza świata w kategorii ciężkiej, ogłosił, że jego następcą będzie zwycięzca walki Jack Root – Marvin Hart. Pojedynek tych pięściarzy odbył się 3 lipca 1905 w Reno, a sędziował sam Jeffries. Hart zwyciężył przez nokaut w 12 rundzie i to on został nowym mistrzem świata[8]. Root stoczył potem jeszcze jedną walkę w 1906 i wycofał się z ringu.

Był później pierwszym zarządcą Olympic Auditorium w Los Angeles[2].

Został wybrany w 2011 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Jack Root (Janos Ruthaly) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-06-14] (ang.).
  2. ↑ a b c Jack Root [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-06-14] (ang.).
  3. ↑ Barry J. Hugman, 1899-08-29 (165lbs) Joe Choynski w pts 20 Australian Jim Ryan, Athletic Club, Dubuque, Iowa, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-15] (ang.).
  4. ↑ Barry J. Hugman, 1902-01-31 (165lbs) Jack Root w disq 7 (20) George Gardner, Mechanics Pavilion, San Francisco, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-15] (ang.).
  5. ↑ Barry J. Hugman, 1902-08-18 (165lbs) George Gardner w rtd 17 (20) Jack Root, Salt Palace Saucer Track, Salt Lake City, Utah, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-15] (ang.).
  6. ↑ Barry J. Hugman, 1903-04-22 (175lbs) Jack Root w pts 10 Charles Kid McCoy, Light Guard Armoury, Detroit, Michigan, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-15] (ang.).
  7. ↑ Barry J. Hugman, 1903-07-04 (165lbs) George Gardner w co 12 (20) Jack Root, International AC, Fort Erie, Ontario, Canada [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-15] (ang.).
  8. ↑ Barry J. Hugman, 1905-07-03 Marvin Hart w co 12 (20) Jack Root, The Arena, Reno, Nevada, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-15] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Mistrzowie świata wagi półciężkiej w boksie