![]() | |||||||||
prawozapolowy | |||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Jack Eugene Jensen | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
9 marca 1927 | ||||||||
Data i miejsce śmierci |
14 lipca 1982 | ||||||||
Odbijał |
prawą | ||||||||
Rzucał |
prawą | ||||||||
Debiut |
18 kwietnia 1950 | ||||||||
Ostatni występ |
1 października 1961 | ||||||||
Statystyki | |||||||||
Średnia uderzeń |
0,279 | ||||||||
Home runy |
199 | ||||||||
Uderzenia |
1463 | ||||||||
RBI |
929 | ||||||||
Kariera klubowa | |||||||||
|
Jack Eugene Jensen (ur. 9 marca 1927, zm. 14 lipca 1982) – amerykański baseballista, który występował na pozycji prawozapolowego.
Jensen studiował na University of California, gdzie grał w baseball i futbol na pozycji fullbacka w drużynie uniwersyteckiej California Golden Bears[1][2]. W 1949 roku podpisał kontrakt z występującym w NAPBL Oakland Oaks wart 75 tysięcy dolarów[1]. Wkrótce, w październiku 1949 w ramach wymiany przeszedł do New York Yankees[3]. Trzy lata później został zawodnikiem Washington Senators i po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd[3][4].
W grudniu 1953 podpisał kontrakt z Boston Red Sox[3]. W pierwszym sezonie występów w Red Sox zdobył 25 home runów (podczas występów w Yankees i Senators najwięcej w jednym sezonie zdobył 10) i zwyciężył w American League w klasyfikacji pod względem skradzionych baz (22). W 1955 zaliczył najwięcej w lidze RBI (116) i po raz drugi wystąpił w All-Star Game[4]. W sezonie 1958 zdobył 35 home runów (5. wynik w lidze) i zwyciężył w klasyfikacji pod względem zaliczonych RBI, poza tym po raz trzeci w karierze wystąpił w Meczu Gwiazd oraz został wybrany MVP American League[4][5]. W sezonie 1960 nie zagrał żadnego meczu, gdyż cierpiał na lęk przed lataniem. Rok później zakończył karierę[5].
Zmarł 14 lipca 1982 na zawał serca w wieku 55 lat[5].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
3× All-Star | 1952, 1955, 1958 | [4] |
Gold Glove Award | 1959 | [6] |
Zwycięzca w World Series | 1950 | [7] |