![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
między 1540 a 1555 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
między 1591 a 1599 |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka |
Jacob de Backer (ur. między 1540 a 1555 w Antwerpii, zm. między 1591 a 1599 tamże)[1] – niderlandzki malarz.
W 1560 roku wyjechał do Włoch, gdzie poznał m.in. twórczość Giorgia Vasariego czy Jacopa Zucchiego, która pozostawiła trwały ślad w jego twórczości. Studiował razem z Antonim van Palermo i Hendrikiem Steenwijkiem Starszym[2]. W 1567 roku powrócił do Antwerpii i podjął się namalowania portretu opata Jacobusa del Rio na ołtarzu w opactwa Baudeloo w Gandawie[1][3]. Dzieło zostało ukończone w 1569 roku[3].
Backer był w Antwerpii i szerzej – we Flandrii – czołowym przedstawicielem późnego manieryzmu w stylistyce florencko-rzymskiej[3]. Uprawiał malarstwo religijne, alegoryczne, mitologiczne i portretowe. W swoich dziełach podejmował tematy pozwalające na mistrzowskie wykorzystanie i operowanie nagimi postaciami w najróżniejszych wyrafinowanych pozach i układach, czym naśladował włoski figura serpentinata[3]. Do najwybitniejszych jego dzieł zalicza się Sąd Ostateczny z 1571 roku (obecnie w Antwerpii) oraz epitafium wydawcy Christopha Plantina w atedrze Najświętszej Marii Panny w Antwerpii, w formie tryptyku ze scenami Sądu Ostatecznego (w środku) i z wizerunkami rodziny Plantina po bokach[3].