Data i miejsce urodzenia |
1602 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
4 października 1680 |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka | |
Gatunek |
Jacobus Sibrandi Mancadan (ur. 1602 w Minnertsga, zm. 4 października 1680 w Tjerkgaast)[1][2] – holenderski malarz i urzędnik państwowy; uważany jest za jednego z najlepszych malarzy pejzażystów, działających we Fryzji w XVII wieku[3][4].
Był burmistrzem Franeker (1637–1639) i Leeuwarden (1645), jednak przede wszystkim był malarzem[2]. Uczył się u Lamberta Jacobszoona i Mosesa van Uyttenbroecka[1]. Karierę artystyczną rozpoczął prawdopodobnie w średnim wieku[2]. W 1644 przeniósł się z Franeker do Leeuwarden, gdzie kupił dom, płacąc kilkoma swoimi obrazami[1]. Po śmierci żony w 1669, zamieszkał ze swoją córką w Beetsterzwaag w zachodniej Fryzji[1].
Malował dwa rodzaje pejzaży: włoskie i rodzime holenderskie. Fantastyczne pejzaże italianizujące, nasycone motywami arkadyjskimi, przedstawiały idylliczne sceny pasterskie z górami i ruinami w tle (Pejzaż górski z pasterzami)[2][3]. Nie ma dowodów na to, że Mancadan kiedykolwiek odwiedzoł Włochy[2][4]. Najwyraźniej inspirowały go wczesne pejzaże Salvatora Rosy[2] lub prace współczesnych mu malarzy holenderskich – Cornelisa van Poelenburgha i Bartholomeusa Breenberga, którzy obaj spędzili kilka lat we Włoszech[4].
Drugą grupą były obrazy przedstawiące wieś fryzyjską (Pejzaż z piaszczystą drogą)[2][3], lokalne pejzaże leśne i morskie oraz sceny rodzajowe, przedstawiające wydobywanie torfu – co było raczej rzadkim tematem w owym czasie, aczkolwiek istotnym w twórczości Mancadana, gdyż miał on częściowe udziały w torfowisku w południowo-wschodniej części Fryzji[2]. W późniejszym okresie artysta zajmował się też malarstwem alegorycznym i mitologicznym[5].
Mancadan miał bardzo indywidualny styl. Jego postaci zawsze można rozpoznać po dziwnie krzywej postawie[2]. W pejzażach stosował przytłumioną, stonowaną paletę[2][3] brązów i zieleni, ożywianą jedynie okazjonalnym użyciem czerwieni w strojach pasterzy[2]. Tylko kilka obrazów jest w pełni podpisanych; inne mają monogram, ale większość jest niesygnowana[2]. Dzieła artysty mają w swoich zbiorach m.in. Fries Museum w Leeuwarden, Muzeum Bodego w Berlinie i Mauritshuis w Hadze[5].