![]() | |||||||
środkowozapolowy | |||||||
Pełne imię i nazwisko |
Jacoby McCabe Ellsbury | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
11 września 1983 | ||||||
Odbijał |
lewą | ||||||
Rzucał |
lewą | ||||||
Debiut |
30 czerwca 2007 | ||||||
Ostatni występ |
30 września 2017 | ||||||
Statystyki | |||||||
Średnia uderzeń |
0,284 | ||||||
Home runy |
104 | ||||||
Uderzenia |
1376 | ||||||
RBI |
512 | ||||||
Kariera klubowa | |||||||
|
Jacoby McCabe Ellsbury (ur. 11 września 1983) – amerykański baseballista, który występował na pozycji środkowozapolowego.
Ellsbury studiował na Oregon State University, gdzie w latach 2003–2005 grał w drużynie uniwersyteckiej Oregon State Beavers[1]. W 2005 został wybrany w pierwszej rundzie draftu z numerem 23 przez Boston Red Sox i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Pawtucket Red Sox, reprezentującym poziom Triple-A[2][3]. W Major League Baseball zadebiutował 30 czerwca 2007 w meczu przeciwko Texas Rangers, w którym zaliczył pierwsze w karierze uderzenie[2][4]. W sezonie 2007 wystąpił w World Series, w których Red Sox pokonali Colorado Rockies w czterech meczach[5].
W 2008 zwyciężył w American League w klasyfikacji pod względem skradzionych baz (50), a w głosowaniu do nagrody MLB Rookie of the Year Award dla najlepszego debiutanta zajął trzecie miejsce za Evanem Longoria z Tampa Bay Rays i Alexeiem Ramirezem z Chicago White Sox[2][6]. Rok później ponownie zdobył w lidze najwięcej skradzionych baz (70) i zwyciężył w klasyfikacji pod względem zdobytych triples (10)[2]. W sezonie 2010 rozegrał zaledwie 18 meczów ze względu na kontuzję, którą odniósł 11 kwietnia 2010 po zderzeniu z trzeciobazowym Kansas City Royals Adriánem Beltré[2][7][8].
W 2011 po raz pierwszy w karierze wystąpił w Meczu Gwiazd, a przy średniej uderzeń 0,321 (5. wynik w lidze), slugging percentage 0,552 (6. wynik w lidze), 212 zaliczonych uderzeniach (3. wynik w lidze), zdobywając 32 home runy i 39 skradzionych baz i jednocześnie stając się pierwszym zawodnikiem Red Sox, który wstąpił do Klubu 30–30, w głosowaniu do nagrody MVP American League zajął 2. miejsce za Justinem Verlanderem z Detroit Tigers[9][10][11]. W kwietniu 2012 roku doznał kontuzji barku w starciu z łącznikiem Tampa Bay Rays Reidem Brignac, która wykluczyła go z gry na trzy miesiące[8][12].
30 maja 2013 w meczu przeciwko Philadelphia Phillies pobił rekord klubowy kradnąc bazę pięć razy[13]. W tym samym roku wystąpił we wszystkich meczach World Series, w których Red Sox pokonali St. Louis Cardinals 4–2[14].
W grudniu 2013 jako wolny agent podpisał siedmioletni kontrakt wart 153 miliony dolarów z New York Yankees[15]. 25 sierpnia 2014 w meczu z zaliczył 1000. uderzenie w MLB[16]. 28 kwietnia 2017 w meczu przeciwko Baltimore Orioles zdobył swojego pierwszego grand slama w MLB. Jednocześnie był to jego 100. home run w zawodowej karierze[17]. W sezonie 2018 nie zagrał w żadnym meczu z powodu kontuzji[18].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
All-Star | 2011 | [2] |
2× zwycięzca w World Series | 2007, 2013 | [5][14] |
Gold Glove Award | 2011 | [19] |
Silver Slugger Award | 2011 | [20] |
30–30 club | 2011 | [21] |