Jakov Blažević

Jakov Blažević
Data i miejsce urodzenia	24 marca 1912 ; Bužim
Data i miejsce śmierci	10 grudnia 1996 ; Zagrzeb
Zawód, zajęcie	polityk, prawnik
Narodowość	chorwacka
Alma Mater	Uniwersytet w Zagrzebiu
Partia	Komunistyczna Partia Jugosławii
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jakov Blažević (ur. 24 marca 1912 w Bužimiu, zm. 10 grudnia 1996 w Zagrzebiu) – chorwacki i jugosłowiański polityk komunistyczny i prawnik^[1].

Życiorys

W 1936 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Zagrzebiu. Zawód wykonywał w Gospiciu^[1].

W 1928 roku został członkiem Komunistycznej Partii Jugosławii (KPJ). Działał na obszarze Liki. W 1940 roku wszedł w skład KC KPJ. W trakcie II wojny światowej współorganizował antyfaszystowski ruch oporu w Chorwacji. W 1943 roku został członkiem ZAVNOH (Zemaljsko antifašističko vijeće narodnog oslobođenja Hrvatske). W 1944 roku pełnił funkcję pierwszego prezesa Sądu Najwyższego ZAVNOH^[1].

W latach 1945–1948 był pierwszym prokuratorem Chorwacji. Był oskarżycielem w procesie kardynała Alojzego Wiktora Stepinaca. W latach 1953–1962 był przewodniczącym rady wykonawczej Zgromadzenia Socjalistycznej Republiki Chorwacji, a w latach 1967–1974 przewodniczącym tegoż zgromadzenia. W latach 1969–1972 był członkiem prezydium Socjalistycznej Federalnej Republiki Jugosławii. W trakcie Chorwackiej Wiosny był zwolennikiem nurtów reformatorskich, jednak w 1971 roku opowiedział się za frakcją konserwatystów i brał udział w tłumieniu ruchów demokratycznych w Chorwacji. W latach 1974–1982 był przewodniczącym prezydium Socjalistycznej Republiki Chorwacji^[1].

W 1976 roku opublikował pamiętnik pt. Tražio sam crvenu nit^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Blažević, Jakov – Hrvatska enciklopedija. enciklopedija.hr. [dostęp 2023-06-30]. (chorw.).

[enciklopedija-1] Blažević, Jakov – Hrvatska enciklopedija. enciklopedija.hr. [dostęp 2023-06-30]. (chorw.).

[a-2] Od czasu II wojny światowej do 25 czerwca 1991 Republika Chorwacji była częścią Jugosławii

[c-3] Nazwa państwa w latach 1963–1990, wcześniej Federalne Państwo Chorwacji (1943–1946) i Ludowa Republika Chorwacji (1946–1963)

[b-4] Jako premier (1945–1953), następnie jako przewodniczący Rady Wykonawczej (1953)

[1]

[A]

[B]

[C]

Premierzy Niepodległego Państwa Chorwackiego	Ante Pavelić (1941–1943) Nikola Mandić (1943–1945)
Przewodniczący Rady Wykonawczej Socjalistycznej Republiki Chorwacji^[A]^[B]	Vladimir Bakarić (1945–1953)^[C] Jakov Blažević (1953–1962) Zvonko Brkić (1962–1963) Mika Špiljak (1963–1967) Savka Dabčević-Kučar (1967–1969) Dragutin Haramija (1969–1971) Ivo Perišin (1971–1974) Jakov Sirotković (1974–1978) Petar Fleković (1978–1982) Ante Marković (1982–1986) Antun Milović (1986–1990)
Premierzy Republiki Chorwacji	Stjepan Mesić (1990)^[A] Josip Manolić (1990–1991)^[A] Franjo Gregurić (1991–1992) Hrvoje Šarinić (1992–1993) Nikica Valentić (1993–1995) Zlatko Mateša (1995–2000) Ivica Račan (2000–2003) Ivo Sanader (2003–2009) Jadranka Kosor (2009–2011) Zoran Milanović (2011–2016) Tihomir Orešković (2016) Andrej Plenković (od 2016)