Pełne imię i nazwisko |
James A. Slipper | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||
Wzrost |
186 cm | ||||||||||||||||
Masa ciała |
117 kg | ||||||||||||||||
Rugby union | |||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Reprezentacja narodowa[b] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
|
James Slipper (ur. 6 czerwca 1989 w Gold Coast) – australijski rugbysta grający na pozycji filara młyna w zespole Reds oraz w reprezentacji narodowej. Triumfator Super Rugby w sezonie 2011 oraz dwukrotny medalista pucharu świata.
W rugby zaczął grać już w pierwszej klasie w juniorskim klubie Bond Pirates[1][2]. Ukończył The Southport School, której absolwentami byli również m.in. Scott Higginbotham i Nathan Sharpe[1][3]. W latach 2006–2007 występował w pierwszej drużynie tej szkoły[4], w drugim z nich będąc dodatkowo kapitanem[5]. Zespół ten, w skład którego wchodzili również Rob Simmons, Ben Tapuai, Luke Morahan i Jono Lance[1], w obu tych latach zdobył mistrzostwo GPS[1][5][6]. Slipper występował wówczas na pozycji łącznika ataku, następnie przesuwał się w kierunku przodu młyna, grając w jego trzeciej, drugiej, a ostatecznie w pierwszej linii[5].
Podczas studiów został członkiem Akademii Reds[1][2][7][8], jednocześnie w 2008 roku związał się z lokalnym klubem Gold Coast Breakers[9][10]. W pierwszym zespole Reds zadebiutował z ławki rezerwowych w pierwszej kolejce sezonu 2010, następnie zaś pojawił się na boisku w dwóch ostatnich[2][5][11]. Jego mentorem w tym okresie był Greg Holmes[12]. Postawa, którą wykazał w tym sezonie, dała mu jednak na następny rok profesjonalny kontrakt[13], który został w 2011 roku przedłużony o kolejne dwa sezony[14].
W 2011 roku Slipper został podstawowym filarem zespołu z Brisbane, który zwyciężył w rozgrywkach Super Rugby[15]. Zawodnik opuścił jedynie dwa mecze w sezonie zasadniczym z powodu kontuzji ramienia[16], a z fazy finałowej wyeliminowała go kontuzja kostki[17][18]. Dobrą formę kontynuował również w kolejnym sezonie[18] – wystąpił w nim we wszystkich spotkaniach i został drugim filarem w historii zespołu, który otrzymał Medal Pileckiego[19][20], zespół odpadł zaś w fazie play-off[1].
Również w 2013 roku był wyróżniającym się zawodnikiem drużyny[21][22], która ponownie znalazła się w fazie play-off[23]. Wystąpił we wszystkich spotkaniach zespołu i tylko raz z ławki rezerwowych, zaś w głosowaniu dla najlepszego gracza zajął trzecią pozycję[24]. Dodatkowo został mianowany kapitanem Reds w przedsezonowym meczu przygotowawczym[18][25] oraz w meczu pierwszej kolejki rozgrywek jako pierwszy filar od 1988 roku[26]. Po raz kolejny rolę tę, w zastępstwie kontuzjowanych Jamesa Horwilla i Willa Genii, objął w lipcu podczas swojego pięćdziesiątego występu w barwach zespołu z Queensland[27][28]. Już w kwietniu przedłużył kontrakt o kolejne dwa lata[29], a potwierdzony on został w lipcu przez ARU[30].
Sezon 2014 Super Rugby zespół zakończył na trzynastej pozycji, zaś Slipper otrzymał trzy nagrody podczas gali Reds – po raz drugi Medal Pileckiego oraz wyróżnienia dla najlepszego gracza według kibiców oraz zawodnika najlepiej uosabiającego ducha drużyny[31][32]. Uczynił to pomimo kontuzji i trzytygodniowego zawieszenia za niebezpieczną szarżę[33]. W drugiej części sezonu zawodnik został przydzielony w rozgrywkach National Rugby Championship do drużyny Queensland Country, jednak jego udział w zawodach był zależny od obowiązków w kadrze[34].
W stanowych barwach występował w mistrzostwach kraju U-16 w 2005 roku[35][36][37][38] zajmując drugą lokatę[39]. W kolejnych dwóch latach triumfował natomiast w australijskich mistrzostwach w kategorii U-18[40][41][42][43]. Dopiero w 2007 roku, gdy był w ostatniej, dwunastej klasie, został stypendystą ogólnokrajowego programu National Talent Squad[1][5][44] i został powołany do kadry Australian Schoolboys[45][46]. Zagrał we wszystkich trzech testmeczach rozegranych w tym roku przeciwko rówieśnikom z Anglii, Samoa i Nowej Zelandii[47][48], otrzymując dodatkowo wyróżnienie dla najbardziej zespołowego gracza tej drużyny[49]. W 2008 roku nie znalazł się ostatecznie w składzie reprezentacji U-20 na inauguracyjne MŚ juniorów[50][51], jednak rok później zagrał we wszystkich pięciu spotkaniach swojej drużyny[52]. Dobra postawa w tym turnieju dała mu nagrodę dla najlepszego australijskiego gracza w tej kategorii wiekowej[53][54].
Wobec kontuzji podstawowych filarów młyna, którymi byli wówczas Benn Robinson i Ben Alexander[55], po zaledwie trzech występach w Super Rugby, został niespodziewanie powołany do kadry prowadzonej przez Robbie’ego Deansa[56][57][58]. Jego pierwszy kontakt z seniorskim poziomem reprezentacyjnym nastąpił w drużynie Australian Barbarians w meczu z reprezentacją Anglii 8 czerwca 2010 roku[59]. Już cztery dni później zagrał ponownie z tym samym przeciwnikiem, lecz tym razem w barwach Wallabies zaliczając w trudnych warunkach swój oficjalny debiut w narodowej kadrze, grając dodatkowo po obu stronach młyna[56][60]. W ciągu kolejnego tygodnia jeszcze dwukrotnie wyszedł na boisko przeciw Anglikom[61][62], a czerwcowe testmecze zakończył występem z Irlandią[63]. Otrzymał następnie powołanie na Puchar Trzech Narodów 2010[64], podczas którego wystąpił we wszystkich sześciu spotkaniach, oraz na listopadowe mecze kadry[65], gdzie prócz testmeczów[66] wyróżnił się w spotkaniach przeciw Leicester Tigers[67] i Munster[68] oraz po raz pierwszy wyszedł w podstawowym składzie, po dwunastu występach z ławki rezerwowych[69][70]. Debiutancki sezon zakończył zatem z czternastoma testmeczami na koncie[71] oraz opinią najbardziej obiecującego australijskiego filara mogącego grać po obydwu stronach młyna[58].
Mimo opuszczenia pierwszej połowy reprezentacyjnego sezonu 2011 z powodu kontuzji więzozrostu kostki[72][73] postawa zaprezentowana w meczu Australian Barbarians z Kanadą[74] potwierdziła jego miejsce w kadrze na odbywający się w Nowej Zelandii Puchar Świata w Rugby 2011[75]. Wystąpił na tym turnieju we wszystkich siedmiu meczach zakończonej na trzecim miejscu kampanii Australijczyków[76][77], a następnie w minitournée obejmującym spotkania z Walią[78] i Barbarians[79].
Pod koniec maja 2012 roku otrzymał powołanie na czerwcowe mecze kadry[80], jednak po spotkaniu ze Szkocją znalazł się poza składem na serię trzech meczów z Walijczykami[81]. Powrócił do drużyny i zagrał we wszystkich meczach The Rugby Championship 2012[82] oraz listopadowego tournée po Europie[83]. W trakcie tournée British and Irish Lions 2013[84] wystąpił przeciw nim we wszystkich trzech testmeczach[85][86][87]. Zyskał również uznanie nowego selekcjonera Wallabies, Ewena McKenzie, który uwzględnił go w składzie na The Rugby Championship 2013[88], a kosztem Benna Robinsona uzyskał miejsce w wyjściowym składzie zespołu[89][90]. Pozostał w nim także na trzeci mecz Bledisloe Cup oraz pięciomeczowe tournée po Europie[91].
Slipper, będąc podstawowym filarem młyna kadry i uważany za weterana mimo dwudziestu czterech lat[92], sezon 2014 rozpoczął od trzymeczowej serii przeciwko Francuzom[93]. Zaliczył wówczas pięćdziesiąty występ w kadrze[94][95], został także mianowany jej wicekapitanem[96][97].