Jan Kanty Zamoyski (ur. 4 sierpnia 1900 w Starej Lubowli, zm. 28 września 1961 w Monte Carlo) – polski arystokrata, hrabia.
Syn Andrzeja i Marii Karoliny Józefiny Ferdynandy z dynastii Burbonów, księżniczki Obojga Sycylii, wnuczki Franciszka I, króla Obojga Sycylii. Właściciel dóbr: Lubowla, Drużbaki i Mniszek w starostwie spiskim (Słowacja). Żonaty ze swoją siostrą cioteczną infantką hiszpańską Isabelą Alfonsą de Borbón-Dos Sicilias y Borbón, księżniczką Obojga Sycylii, córką głowy królewskiego domu Burbonów-Sycylijskich Carlosa Tancrediego. Miał synów i córkę:
Jego siostra Karolina poślubiła swojego kuzyna Rajnera Burbona, księcia Castro. W 1934 został powołany przez wielkiego mistrza zakonu św. Łazarza księcia Franciszka II Burbona Sewilskiego na pierwszego zwierzchnika (wielkiego przeora) w restytuowanej jurysdykcji polskiej zakonu. Siedzibą Wielkiego Przeoratu Polski był Zamek Stara Lubowla nad Popradem, spiska rezydencja hrabiego Jana. Od wojny na emigracji w Monte Carlo, gdzie zmarł 28 września 1961.