Janusz Rokicki
| Data i miejsce urodzenia |
16 sierpnia 1974 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub |
MOSiR Cieszyn | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Trener | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Janusz Rokicki (ur. 16 sierpnia 1974 w Wiśle[1]) – polski niepełnosprawny lekkoatleta, kulomiot, trzykrotny wicemistrz paraolimpijski (2004, 2012, 2016), mistrz świata i mistrz Europy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był pracownikiem budowlanym. W wieku 18 lat został pobity i okradziony. Napastnicy pozostawili go na torach kolejowych, a jadący po nich pociąg przejechał po jego nogach, co skutkowało koniecznością amputacji obu kończyn dolnych[2].
Początkowo trenował pływanie, został mistrzem Polski na 100 m stylem klasycznym w swojej kategorii. Później trenował podnoszenie ciężarów, po czym zdecydował się na lekkoatletykę, specjalizując się w pchnięciu kulą i rzucie dyskiem[2][3]. Został zawodnikiem Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Cieszynie, szkoląc się u Zbigniewa Gryżbonia[3].
Trzykrotnie wywalczył wicemistrzostwo paraolimpijskie w swojej kategorii w pchnięciu kulą – w Atenach (2004), Londynie (2012) i Rio de Janeiro (2016). Zdobywał także medale mistrzostw świata i Europy w tej konkurencji, a także medale mistrzostw Europy w rzucie dyskiem. W 2015 po raz pierwszy został mistrzem świata w pchnięciu kulą, a w 2016, 2018 i 2021 zdobywał mistrzostwo Europy w tej konkurencji[3][4][5]
Rekordy
[edytuj | edytuj kod]- Rekord mistrzostw świata[6]
- Pchnięcie kulą (F57) – 14,92 (27 października 2015, Doha)
- Rekord Europy[7]
- Pchnięcie kulą (F57) – 14,92 (27 października 2015, Doha)
- Rekordy mistrzostw Europy[8]
- Pchnięcie kulą (F57) – 14,72 (16 czerwca 2016, Grosseto)
Medale i wyniki na igrzyskach paraolimpijskich
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Zawody | Miejscowość | Konkurencja | Wynik | Pozycja |
|---|---|---|---|---|---|
| 2005 | Mistrzostwa Europy |  Espoo |
Pchnięcie kulą (F58) | 14,47  |
1. miejsce |
| 2004 | Igrzyska paraolimpijskie |  Ateny |
Pchnięcie kulą (F58) | 14,19 | 2. miejsce |
| 2006 | Mistrzostwa świata |  Assen |
Pchnięcie kulą (F58) | 14,14 | 2. miejsce |
| 2008 | Igrzyska paraolimpijskie |  Pekin |
Pchnięcie kulą (F57/58) | 13,72 | 4. miejsce |
| 2012 | Mistrzostwa Europy | Stadskanaal |
Pchnięcie kulą (F56/57/58) | 15,17 | 2. miejsce |
| Igrzyska paraolimpijskie |  Londyn |
Pchnięcie kulą (F57/58) | 15,68 | 2. miejsce | |
| 2013 | Mistrzostwa świata |  Lyon |
Pchnięcie kulą (F58) | 14,98 | 2. miejsce |
| 2014 | Mistrzostwa Europy | Swansea |
Pchnięcie kulą (F57) | 13,37 | 2. miejsce |
| Rzut dyskiem (F57) | 41,11 | 2. miejsce | |||
| 2015 | Mistrzostwa świata |  Doha |
Pchnięcie kulą (F57) | 14,92 | 1. miejsce |
| 2016 | Mistrzostwa Europy |  Grosseto |
Pchnięcie kulą (F57) | 14,72  |
1. miejsce |
| Rzut dyskiem (F57) | 42,53 | 2. miejsce | |||
| Igrzyska paraolimpijskie |  Rio de Janeiro |
Pchnięcie kulą (F57) | 14,26 | 2. miejsce | |
| 2017 | Mistrzostwa świata | Londyn |
Pchnięcie kulą (F57) | 13,76 | 3. miejsce |
| 2018 | Mistrzostwa Europy |  Berlin |
Pchnięcie kulą (F57) | 13,90 |
1. miejsce |
| 2021 | Mistrzostwa Europy[4] |  Bydgoszcz |
Pchnięcie kulą (F57) | 13,90 | 1. miejsce |
| Igrzyska paraolimpijskie[4] |  Tokio |
Pchnięcie kulą (F57) | 16,12 | 6. miejsce |
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Złoty Krzyż Zasługi (2016)[9][10]
- Srebrny Krzyż Zasługi (2013)[11]
- Tablica w Alei Gwiazd Sportu w Wiśle (2009)[12]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Janusz Rokicki. ig24.pl, 21 sierpnia 2012. [dostęp 2016-09-18].
- ↑ a b „Medal po ciężkich walkach”. Stracił obie nogi, wywalczył srebro. tvn24.pl, 5 września 2012. [dostęp 2016-09-18].
- ↑ a b c Rokicki Janusz. ipc.infostradasports.com. [dostęp 2016-09-18]. (ang.).
- ↑ a b c Athletics: Rokicki Janusz – Tokyo 2020 Paralympics. olympics.com. [dostęp 2021-09-03]. (ang.).
- ↑ Biało-czerwoni lekkoatletyczną potęgą! Polska wygrała medalową klasyfikację mistrzostw Europy w Berlinie. parasportowcy.pl, 26 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-27].
- ↑ World Para Athletics Championship Records. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-02-10]. (ang.).
- ↑ World Para Athletics European Records. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-02-10]. (ang.).
- ↑ World Para Athletics European Championship Records. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-02-10]. (ang.).
- ↑ M.P. z 2016 r. poz. 1208
- ↑ Odznaczenia państwowe dla Olimpijczyków. prezydent.pl, 5 października 2016. [dostęp 2016-11-25].
- ↑ M.P. z 2013 r. poz. 397
- ↑ Janusz Rokicki w Alei Gwiazd Sportu. ox.pl, 26 września 2009. [dostęp 2023-01-01].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Athletics: Rokicki Janusz – Tokyo 2020 Paralympics. olympics.com. [dostęp 2021-09-03]. (ang.).
- Janusz Rokicki. Polski Komitet Paralimpijski. [dostęp 2024-10-12].