Janusz Zarenkiewicz w 2012 | ||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
3 sierpnia 1959 | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
188 cm | |||||||||||||||
Kariera seniorska | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||||||||
Janusz Zarenkiewicz (ur. 3 sierpnia 1959 w Głuchołazach[1]) – polski bokser, brązowy medalista olimpijski.
Przez prawie cały okres kariery sportowej występował w wadze superciężkiej, w niej też odniósł największe sukcesy. Był wychowankiem i zawodnikiem klubu Pogoń Prudnik, następnie walczył w klubach Moto Jelcz Oława i Zagłębie Lubin. Został brązowym medalistą igrzysk olimpijskich w Seulu w 1988[2]. W półfinale przegrał walkowerem (niedopuszczony do walki przez lekarza) z późniejszym mistrzem olimpijskim oraz mistrzem świata wagi ciężkiej Lennoxem Lewisem. Był także brązowym medalistą mistrzostw Europy w 1985, w których także nie stanął do walki półfinałowej z powodu kontuzji. Pięciokrotnie zdobył mistrzostwo Polski (w latach 1981, 1982, 1986, 1987, 1989), w 1985 był wicemistrzem kraju. Wystąpił pięciokrotnie w reprezentacji Polski, wygrywając trzy pojedynki i dwa przegrywając. W czasie kariery sportowej stoczył 207 walk, odnosząc 168 zwycięstw, 3 remisy i 36 porażek (w latach 1975–1991).
Ukończył Technikum Budowlane w Nysie. Zawodowo związany z górnictwem jako pracownik kopalni miedzi OZG Rudna. Od 1994 do 2002 przez dwie kadencje był radnym miejskim w Lubinie[3]. W 2006 w wyniku wyborów samorządowych ponownie został wybrany na radnego Lubina z komitetu wyborczego prezydenta miasta Roberta Raczyńskiego[4]. W 2010 z listy Platformy Obywatelskiej bez powodzenia kandydował do rady powiatu lubińskiego[5]. W 2014 został wybrany do rady gminy wiejskiej Lubin[6]. W 2018 nie uzyskał reelekcji[7]. W 2024 wystartował natomiast ponownie do rady powiatu lubińskiego[8].