Jean-Baptiste Bréval

Jean-Baptiste Bréval
Ilustracja
Imię i nazwisko

Jean-Baptiste Sébastien Bréval

Data i miejsce urodzenia

6 listopada 1753
Paryż

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

18 marca 1823
Colligis-Crandelain

Instrumenty

wiolonczela

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Jean-Baptiste Sébastien Bréval[1] (ur. 6 listopada 1753 w Paryżu, zm. 18 marca 1823 w Colligis w departamencie Aisne[1][2]) – francuski kompozytor i wiolonczelista.

Syn wytwórcy peruk. Kształcił się w Paryżu pod kierownictwem François Cupisa i Martina Berteau[3]. W 1775 roku opublikował swój pierwszy zbiór kwartetów[2][3]. Rok później został przyjęty do Société Académique des Enfants d’Apollon[2][3]. Był członkiem Concert Spirituel (1781–1791), Théâtre Feydeau (1791–1800) i Opery Paryskiej (1801–1814)[2].

Jego dorobek muzyczny obejmuje około 170 dzieł[3], w tym 10 symfonii koncertujących[2][3], 7 koncertów wiolonczelowych[1][2][3] i operę komiczną Inès et Léonore (wystawiona w 1788 roku w Wersalu)[1]. Jest także autorem wydanej w 1804 w Paryżu rozprawy teoretycznej pt. Traité du violoncelle[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 412. ISBN 83-224-0113-2.
  2. ↑ a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. edited by Don Michael Brandel. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 107. ISBN 0-674-37299-9.
  3. ↑ a b c d e f Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 97. ISBN 978-0-8108-7183-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]