Jean-Baptiste Cervoni
| |
| generał dywizji | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1792–1809 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Armia Włoch |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Jean-Baptiste Cervoni (ur. 29 sierpnia 1765 w Soverii, zm. 22 kwietnia 1809 w Eckmühl) – francuski generał z okresu francuskich wojen rewolucyjnych. Zginął podczas bitwy pod Eckmühl, którą stoczono w trakcie wojny Cesarstwa Francuskiego z piątą koalicją.
W czasie rewolucji
[edytuj | edytuj kod]Kariera wojskowa urodzonego w 1765 roku Korsykanina rozpoczęła się w roku 1783, gdy zaciągnął się do Królewskiego Pułku Korsykańskiego, wchodzącego w skład armii francuskiej. W roku 1786 ojciec nakłonił go do rezygnacji z munduru i podjęcia studiów prawniczych. W roku 1792 Cervoni wrócił do wojska w stopniu podporucznika, wstępując do jednostki kawalerii. Był adiutantem generała Raphaela Casabianca. Wyróżnił się podczas oblężenia Tulonu w roku 1793.[1] W trakcie oblężenia był dwukrotnie ranny. W tym czasie awansowano go najpierw do stopnia majora (chef de battalion), a następnie – do stopnia pułkownika (chef de brigade). Poza tym przypuszcza się, że utrzymywał w tym okresie kontakty z posłem do Konwentu Narodowego, Antoine'em Salicettim, który był jego rodakiem z Korsyki. Cervoni był również zaprzyjaźniony z rodziną Bonapartów. W dniu 14 stycznia 1794 awansowano go do stopnia generała brygady i przeniesiono do Armii Włoch[2]. Tam, pod zwierzchnictwem André Massény walczył w bitwie pod Loano (listopad 1795).
Na wiosnę 1796 roku na czele Armii Włoch stanął Napoleon Bonaparte. Na początku kampanii Montenotte, w dniu 10 kwietnia brygada Cervoniego w sile 3,5 tysiąca żołnierzy została zaatakowana pod Voltri (obecnie jest to przedmieście Genui) przez oddział austriacki liczący 10 tys. ludzi pod wodzą Johanna Beaulieu[3]. Cervoni „przeprowadził mistrzowski odwrót na zachód, wymykając się z potrzasku”[4]. Niebawem Napoleon przystąpił do kontrataku, zmusił Królestwo Sardynii do zawarcia pokoju, a Austriaków – do wycofania się. Podczas francuskiego pościgu za armią austriacką, Cervoni znalazł się w gronie wyższych oficerów, którzy podczas bitwy pod Lodi poderwali swoje oddziały do decydującego ataku w obliczu austriackiego ostrzału artyleryjskiego. Później Cervoni uczestniczył w oblężeniu Mantui, a także w bitwach pod: Lonato, Castiglione, Arcole oraz Rivoli.
W okresie cesarstwa
[edytuj | edytuj kod]W lutym 1798 Cervoni dosłużył się rangi generała dywizji. Po stłumieniu buntu w Rzymie, powierzono mu dowództwo nad dywizją w okręgu wojskowym, obejmującym cztery departamenty w południowo-zachodniej Francji. W dniu 14 czerwca 1804 został komendantem Legii Honorowej. Podczas wojny Francji z Cesarstwem Austrii w roku 1809, Cervoni służył na stanowisku szefa sztabu w armii marszałka Jeana Lannesa. W dniu 22 kwietnia 1809 zginął, trafiony kulą armatnią podczas bitwy pod Eckmühl. W uznaniu zasług dla ojczyzny, jego nazwisko wygrawerowano na 17-tej kolumnie paryskiego Łuku Triumfalnego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Boycott-Brown, Martin. The Road to Rivoli. London: Cassell & Co., 2001. ISBN 0-304-35305-1
- David G Chandler, Dictionary of the Napoleonic Wars, New York: Macmillan, 1979, ISBN 0-02-523670-9, OCLC 4932949.
- Smith, Digby. The Napoleonic Wars Data Book. London: Greenhill, 1998. ISBN 1-85367-276-9
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Lista 660 nazwisk widniejących na Łuku Triumfalnym
- Cervoni by Martin Boycott-Brown. historydata.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-21)].