Pseudonim |
Bébé Byron/Baby Byron[1] | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
174 cm | ||||||||||||||||||||||||
Masa ciała |
94 kg | ||||||||||||||||||||||||
Rugby union | |||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Reprezentacja narodowa[b] | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
|
Jean-Marc Doussain (ur. 12 lutego 1991 r. w Tuluzie) – francuski rugbysta, grający na pozycji łącznika młyna w zespole Stade Toulousain, reprezentant kraju. Mistrz Francji, zdobywca srebrnego medalu podczas Pucharu Świata w 2011.
Pochodzi z rodziny związanej z rugby – zarówno ojciec, Jean, jak i starszy brat, Stéphane, grali na pozycji łącznika ataku[2]. Grać w rugby zaczął w wieku sześciu lat w klubie w miejscowości Sainte-Croix-Volvestre, po czym spędził cztery lata w klubie z Saint Girons. Został wybrany do drużyny departamentu i regionu – dobre występy pozwoliły mu związać się z klubem Stade Toulousain w wieku szesnastu lat. Skierowany został od razu do drużyny nadziei klubu[1]. W 2008 r. z drużyną kadetów zdobył mistrzostwo kraju[3].
Debiut w seniorskiej drużynie zaliczył w listopadzie 2009 w meczu z US Montauban, jednak częściej na boisku zaczął pojawiać się w następnym sezonie. Pozwalały mu na to kontuzje podstawowych zawodników na obu pozycjach, Élissalde'a, Michalaka, Kellehera, Vergallo czy Skreli, a także powołania na Puchar Sześciu Narodów. Lecz już ostatnie pięć spotkań sezonu 2010/11 rozpoczynał w pierwszym składzie, a jego drużyna w finale pokonała Montpellier zdobywając mistrzostwo Francji[4]. Zagrał też w pięciu meczach zakończonej na półfinale kampanii klubu w Pucharze Heinekena 2010/11[5]. Udany sezon zakończył wyróżnieniem dla Odkrycia roku[6]. W maju 2010 roku podpisał kontrakt na grę w tym klubie do końca sezonu 2013/14[7], a już w kolejnym sezonie jego zespół obronił tytuł mistrza kraju[8]. W sezonie 2013/2014 znajdował się na szerokiej liście nominowanych do wyróżnienia dla najlepszego gracza w Europie[9].
Reprezentował kraj w kilku kategoriach wiekowych – rozpoczął w 2008 roku od kadry U-17[10][11] i kadry U-18[12]. Tę drugą poprowadził w roku 2009 do mistrzostwa Europy[13][14]. W latach 2008-2010 był nominowany do francuskiej akademii rugby i do narodowej drużyny U-19[15][16].
Z reprezentacją U-20 wystąpił w 2010 roku w Pucharze Sześciu Narodów zajmując czwarte miejsce[17][18] oraz w mistrzostwach świata juniorów, które Francuzi zakończyli na piątej lokacie[19][20]. W 2011 ponownie zagrał w obu tych imprezach, tym razem jako kapitan[21]. W Pucharze Sześciu Narodów Francuzi przegrali jedynie z Anglią[22][23][24], natomiast w mistrzostwach świata juniorów poprowadził drużynę do czwartego miejsca – najlepszego dotychczas wyniku francuskiej reprezentacji U-20 w historii tej imprezy[25].
Po kontuzji Davida Skreli 14 września został powołany do składu reprezentacji narodowej na Puchar Świata w Rugby 2011[26][27]. Wszedł na boisko na ostatnie pięć minut przegranego przez Francuzów 7–8 finału z Nową Zelandią[28], zostając pierwszym w historii zawodnikiem, który zadebiutował w kadrze narodowej w finale Pucharu Świata[29].
Na kolejne powołanie do kadry czekał do maja 2013 roku, gdy po kontuzji Morgana Parry znalazł się we francuskim składzie odlatującym do Nowej Zelandii na serię meczów z All Blacks[30][31]. Podczas niej pojawił się na boisku dwukrotnie, podobnie jak i w listopadowym okienku. Rozegrał następnie pełną kampanię w Pucharze Sześciu Narodów, a jego drużyna, mająca do ostatniej kolejki szansę na końcowy triumf, zajęła ostatecznie czwartą lokatę[32][33][34][35][36].