Jean Prouff

Jean Prouff

Jean Prouff (1949)
Data i miejsce urodzenia	12 września 1919 Peillac
Data i miejsce śmierci	12 lutego 2008 Trébeurden, Francja
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1933–1936 Stade Rennais 1936–1938 Saint-Pierre de Nantes
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1938–1939 SC Fives 1941 Saint-Pierre de Nantes 1941–1942 Stade Rennais 19 (5) 1942–1943 SC Fives 1943–1944 EF Rennes-Bretagne 30 (15) 1944–1948 Stade Rennais 115 (28) 1948–1950 Stade de Reims 48 (16) 1950 FC Rouen 15 (2) 1950–1952 Stade Rennais 57 (12) 1952–1953 SM Caen 1953–1954 AS Aixoise 31 (5)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1946–1949  Francja 17 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1952–1953 SM Caen 1953–1954 AS Aixoise 1955–1956 En Avant Guingamp 1956–1958 US Boulogne 1958–1959 Red Star FC 1959–1960 Polska (trener) 1960 Gabon 1961 RES Philippeville 1961–1963 Standard Liège 1963–1964 Stade de Reims 1964–1972 Stade Rennais 1973–1976 US Berné
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Jean Prouff (ur. 12 września 1919 w Peillac, zm. 12 lutego 2008 w Trébeurden) – francuski pomocnik piłkarski i trener. Trener reprezentacji Polski, wraz z Ryszardem Koncewiczem przygotowujący ją do startu w turnieju piłkarskim podczas Igrzysk Olimpijskich w Rzymie w 1960 r.

Na ławce trenerskiej reprezentacji Jean Prouff zasiadał od 30 sierpnia 1959 r. do 28 września 1960 r. W tym czasie „Biało-czerwoni” rozegrali 11 oficjalnych spotkań^[1]. Głównym trenerem Prouff był podczas dziewięciu z nich^[2] – z powodu niedyspozycji opuścił 29 sierpnia 1960 r. mecz turnieju olimpijskiego z Danią (przegrany 1:2), zaś w rozegranym 14 października 1959 r. w Madrycie meczu z Hiszpanią pełnił rolę asystenta trenera kadry Tadeusza Forysia. Oprócz Koncewicza i Forysia, polskimi trenerami, którzy współpracowali z Jeanem Prouffem podczas jego rocznego pobytu w Polsce byli również Kazimierz Górski i Wacław Pegza.

W dwóch spotkaniach Prouff pełnił rolę obserwatora, zaznajamiając się z zawodnikami i stylem gry biało-czerwonych (były to gry przeciwko Izraelowi oraz Hiszpanii, które miały miejsce we Wrocławiu i Chorzowie w czerwcu 1959 r.)^[3].

Tytuły

Jako piłkarz

• Ligue 1 – 1949 r. w Stade de Reims

Jako trener

• Eerste Klasse – 1963 r. w Standard Liège
• Puchar Francji w piłce nożnej – 1965 r., 1971 r. ze Stade Rennais

Przypisy

1. Rozegrano w tym czasie również trzy mecze nieoficjalne przeciwko reprezentacjom amatorskim. Dwa przeciwko Republice Federalnej Niemiec (w ramach eliminacji olimpijskich) oraz jeden z drużyną Argentyny (już podczas igrzysk).
2. Polacy pięć z tych meczów wygrali, dwa przegrali i dwa zremisowali.
3. AndrzejA. Gowarzewski AndrzejA., Biało-czerwoni. Dzieje piłkarskiej reprezentacji Polski 1921-2018, 2018, s. 78–85, 420, ISBN 978-83-88232-54-1 .