wieś | |
![]() Fragment zabudowy miejscowości | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) |
332[2] |
Strefa numeracyjna |
89 |
Kod pocztowy |
12-140[3] |
Tablice rejestracyjne |
NSZ |
SIMC |
0489930 |
Położenie na mapie gminy Świętajno ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu szczycieńskiego ![]() | |
![]() |
Jeruty (niem. Groß Jerutten[4]) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Świętajno
Wieś znajduje się około kilometra od szosy Szczytno – Rozogi oraz linii kolejowej Szczytno-Pisz.
W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Jeruty, po jej zniesieniu w gromadzie Olszyny. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wieś mazurska o pierwotnym ulicowym układzie i zwartej zabudowie. Znajduje się tam szkoła, która w 2003 roku miała 100 lat.
Jeruty założone zostały w 1703[5] r. pośród terenów bagiennych. Wcześniej istniała tu krzyżacka stanica myśliwska. Mieszkańcy trudnili się także produkcja "kurpi" – chodaków z łyka.
Wieś założona w ramach osadnictwa szkatułowego w 1706[6] r. W miejsce starej szkoły, która spłonęła w 1914, wybudowano w 1920 r. nową, murowaną. Zachowało się jeszcze kilka drewnianych domów z końca XIX w. oraz murowanych domów z początku XX w.
W Jerutach posługę duszpasterską niósł pastor Fr. H. Claudius (1832-1901), wydawca pisma "Nowe Ewangelickie Głosy" (pismo wydawane dla Mazurów w latach 1883-1887). W latach 1932–1939 w Jerutach funkcjonowała polska szkoła, a nauczycielem był K. Sikora (w czasie drugiej wojny światowej zesłany został przez władze hitlerowskie do obozu koncentracyjnego).