Jerzy Polaczek

Jerzy Polaczek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1961
Piekary Śląskie

Prezes Polski Plus
Okres

od 9 stycznia 2010
do 24 września 2010

Przynależność polityczna

Polska Plus

Minister transportu
Okres

od 5 maja 2006
do 7 września 2007
i ponownie od 8 września 2007 do 16 listopada 2007

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Następca

Cezary Grabarczyk

Minister transportu i budownictwa
Okres

od 31 października 2005
do 5 maja 2006

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Krzysztof Opawski

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Jerzy Jan Polaczek (ur. 24 sierpnia 1961 w Piekarach Śląskich) – polski polityk i prawnik, samorządowiec, poseł na Sejm III, IV, V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji (od 1997), w latach 2005–2006 minister transportu i budownictwa w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza, w latach 2006–2007 minister transportu w tym samym gabinecie oraz w rządzie Jarosława Kaczyńskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1986 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W 1991 ukończył aplikację radcowską w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Katowicach.

W latach 1986–1990 pracował jako inspektor w Spółdzielni Mieszkaniowej w Piekarach Śląskich. Działał w samorządzie tego miasta jako radny rady miejskiej (1990–2001) oraz wiceprezydent miasta (1990–1998). W latach 1990–1997 był delegatem do sejmiku samorządowego województwa katowickiego.

W latach 1993–1999 był przewodniczącym zarządu wojewódzkiego Koalicji Konserwatywnej w Katowicach, zaś w latach 1999–2001 przewodniczącym zarządu wojewódzkiego Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego.

W okresie 1997–2001 sprawował mandat posła na Sejm III kadencji z listy Akcji Wyborczej Solidarność. Był członkiem prezydium klubu parlamentarnego AWS. W 2000 wymieniano go jako jednego z kandydatów na stanowisko prezesa nowo powołanego Instytutu Pamięci Narodowej.

W marcu 2001 wraz z grupą polityków SKL przeciwnych współpracy z Platformą Obywatelską współtworzył Przymierze Prawicy, które później weszło w skład Prawa i Sprawiedliwości. Ponownie uzyskiwał mandat poselski w 2001 i 2005 z listy PiS. Od 31 października 2005 do 5 maja 2006 był ministrem transportu i budownictwa w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. 5 maja 2006 po rekonstrukcji gabinetu, objął funkcję ministra transportu. 7 września 2007 został odwołany z urzędu ministra transportu z jednoczesnym powołaniem na sekretarza stanu w Ministerstwie Transportu i kierownika resortu. 12 września 2007 Lech Kaczyński powołał go ponownie na stanowisko ministra transportu.

W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz czwarty został wybrany na posła, otrzymując w okręgu katowickim 56 018 głosów. W listopadzie 2007 zrezygnował z zasiadania w Komitecie Politycznym PiS, a w grudniu tego samego roku z członkostwa w partii. W październiku 2008 został członkiem koła poselskiego Polska XXI, a w październiku 2009 członkiem utworzonego tego samego dnia koła parlamentarnego „Polska Plus”.

9 stycznia 2010 na kongresie założycielskim wybrano go na prezesa zarządu partii Polska Plus. 25 września 2010 wraz z innymi członkami Polski Plus, po samorozwiązaniu tej partii, przystąpił ponownie do Prawa i Sprawiedliwości[1]. W wyborach parlamentarnych w 2011 ponownie uzyskał mandat poselski, tym razem kandydując w okręgu gliwickim i otrzymując 22 310 głosów[2].

W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, powracając do okręgu katowickiego i zdobywając 18 429 głosów[3]. W wyborach samorządowych w 2018 bez powodzenia startował na urząd prezydenta Piekar Śląskich[4]. W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymując 7621 głosów[5]. W 2023 również utrzymał mandat poselski, otrzymując 5996 głosów[6].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 1997 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi[7].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Syn Franciszka i Teresy. Żonaty z Małgorzatą, mają troje dzieci: Annę, Rafała i Michała.

Jest członkiem Opus Dei[8], a także pomysłodawcą i założycielem Centrum Kreowania Liderów „Kuźnia”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rada Polityczna PiS zaakceptowała przejście polityków Polski Plus. pis.org.pl, 25 września 2010. [dostęp 2015-06-01].
  2. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-01].
  3. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  4. Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-11-19].
  5. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
  6. Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-17].
  7. M.P. z 1997 r. nr 60, poz. 579
  8. Jezuici XXI wieku. wprost.pl, 10 marca 2002. [dostęp 2015-06-01].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]