Jicchak Berman
| Data i miejsce urodzenia |
3 czerwca 1913 |
|---|---|
| Data śmierci |
4 sierpnia 2013 |
| Przewodniczący Knesetu | |
| Okres |
od 12 marca 1980 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister energii i infrastruktury w II rządzie Begina | |
| Okres |
od 5 sierpnia 1981 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Jicchak Moda’i |
| Poseł do Knesetu | |
| Okres |
od 13 czerwca 1977 |
| Przynależność polityczna | |
Jicchak Berman (hebr. יצחק ברמן, ang. Yitzhak Berman, ur. 21 maja?/3 czerwca 1913 w Berdyczowie, zm. 4 sierpnia 2013) – izraelski prawnik i polityk, w latach 1980–1981 przewodniczący Knesetu, w latach 1981–1982 minister energii i infrastruktury, w latach 1977–1984 poseł do Knesetu[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 3 czerwca 1913 w Berdyczowie, w ówczesnym Imperium Rosyjskim (obecnie Ukraina). W 1920, wraz z rodziną, wyemigrował do Brytyjskiego Mandatu Palestyny[1].
Ukończył seminarium nauczycielskie w Jerozolimie oraz prawo na uczelni w Londynie[1].
W 1939 dołączył do Irgunu, służył w służbach wywiadowczych tej organizacji paramilitarnej. W latach 1941–1945 służył w armii brytyjskiej, również w wywiadzie. Był oficerem łącznikowym pomiędzy Irgunem a British Army. Podczas wojny o niepodległość Izraela służył w CaHaLu, w 1950 został zdemobilizowany w stopniu majora[1].
W latach 1950–1954 był doradcą prawnym, a następnie dyrektorem generalnym fabryki samochodów Kaiser-Frazer w Hajfie. Następnie pracował jako prawnik[1].
W polityce związał się z Ogólnymi Syjonistami (przystąpił do partii w 1951), a po zjednoczeniu z Partią Progresywną i powstaniu Partii Liberalnej został w 1964 przewodniczącym jej telawiwskiego oddziału, od 1974 był zaś przewodniczącym sekretariatu krajowego. W międzyczasie, w 1973 z inicjatywy Menachema Begina i Ariela Szarona Herut wraz z liberałami, Wolnym Centrum, Listą Państwową oraz Ruchem na rzecz Wielkiego Izraela stworzyły koalicję wyborczą Likud. Z listy tego ugrupowania Berman został wybrany posłem w wyborach w 1977, po których prawica po raz pierwszy w historii Izraela objęła rządy. W dziewiątym Knesecie przewodniczył komisji budownictwa i zasiadał w komisjach finansów oraz konstytucyjnej, prawa i sprawiedliwości[1].
12 marca 1980 został powołany na stanowisko przewodniczącego parlamentu[2][3], po tym jak jego poprzednik Icchak Szamir został ministrem spraw zagranicznych[4]. Przewodniczył obradom parlamentu do końca kadencji – 20 lipca 1981[2]. Wcześniej, w czerwcowych wyborach uzyskał reelekcję. W powołanym 5 sierpnia nowym rządzie Menachema Begina został ministrem energii i infrastruktury. Pozostał na stanowisku do 30 września 1982[5], kiedy to zrezygnował ze stanowiska w związku ze śledztwem Komisji Kahana dotyczącym masakry w Sabrze i Szatili. W 1984 utracił miejsce w parlamencie[1].
W kolejnych latach był jednym z założycieli i liderów dwóch marginalnych ugrupowań politycznych, które nie odniosły sukcesów wyborczych – w 1986 Partii Centrowo-Liberalnej, zaś rok później Partii Centrum[a][1].
Zmarł 4 sierpnia 2013, dwa miesiące po swoich setnych urodzinach[1].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Niezwiązana z późniejszą Partią Centrum.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i Jicchak Berman (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ↑ a b Israel. Ministries etc.. rulers.org. [dostęp 2019-08-15]. (ang.).
- ↑ Knesset Speakers since the first Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2019-08-15]. (ang.).
- ↑ Icchak Szamir (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ↑ Government 19. knesset.gov.il. [dostęp 2019-08-15]. (ang.).
|
|