pierwszobazowy/ trzeciobazowy/łapacz | |||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
James Emory Foxx | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
22 października 1907 | ||||||||||
Data i miejsce śmierci |
21 lipca 1967 | ||||||||||
Odbijał |
prawą | ||||||||||
Rzucał |
prawą | ||||||||||
Debiut |
1 maja 1925 | ||||||||||
Ostatni występ |
23 września 1945 | ||||||||||
Statystyki | |||||||||||
Średnia uderzeń |
0,325 | ||||||||||
Home runy |
534 | ||||||||||
Uderzenia |
2646 | ||||||||||
RBI |
1922 | ||||||||||
Kariera klubowa | |||||||||||
| |||||||||||
Baseball Hall of Fame | |||||||||||
Rok wprowadzenia |
1951 | ||||||||||
Głosów |
79,2% (1. głosowanie) | ||||||||||
Metoda elekcji |
James Emory Foxx (ur. 22 października 1907, zm. 21 lipca 1967) – amerykański baseballista występujący na pozycji pierwszobazowego, trzeciobazowego i łapacza.
Foxx przedwcześnie zakończył edukację, gdyż wstąpił do zespołu Easton Farmers z niższej ligi, prowadzonego przez byłego zawodnika Philadelphia Athletics Home Runa Bakera i miał nadzieję na występy na pozycji pierwszobazowego lub miotacza, jednak z powodu braku łapaczy w drużynie zmuszony był początkowo grać na tej pozycji[1]. W wieku 17 lat zadebiutował w MLB, jednak w debiutanckim sezonie rozegrał 9 meczów (pierwszym łapaczem był Mickey Cochrane). W sezonie 1928 występował na trzech pozycjach; był pierwszobazowym, trzeciobazowym i łapaczem. Rok później grał już jako pierwszobazowy, a zespół Athletics pokonał w World Series Chicago Cubs 4–1; Foxx w finałach miał średnią uderzeń 0,350[1]. W 1930 zespół sięgnął po mistrzostwo po raz drugi z rzędu. W 1932 i 1933 został najbardziej wartościowym zawodnikiem w American League[2].
16 czerwca 1936 roku przeszedł do Boston Red Sox. W 1938 został po raz trzeci wybrany MVP American League (był pierwszym, którego wyróżniono trzy razy)[3]. W tym samym sezonie ustanowił klubowy rekord zdobytych home runów w sezonie (w sumie 50), który został pobity dopiero w 2006 roku przez Davida Ortiza[4]. Występował jeszcze w Chicago Cubs i Philadelphia Phillies. Po zakończeniu kariery pracował między innymi jako trener w żeńskim zespole baseballowym Fort Wayne Daisies[5].
Wprowadzony do Galerii Sław Baseballu w 1951[6]. Zmarł 21 lipca 1967 w wyniku zadławienia się jedzeniem[7].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
3× MVP American League | 1932, 1933, 1938 | [2] |
9× All-Star | 1933, 1934, 1935, 1936, 1937, 1938, 1939, 1940, 1941 | [8] |
2× zwycięzca w World Series | 1929, 1930 | [9] |
Baseball Hall of Fame | od 1951 | [6] |