Jimmy Rollins jako zawodnik Chicago White Sox | |||||||||
łącznik | |||||||||
Pełne imię i nazwisko |
James Calvin Rollins | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
27 listopada 1978 | ||||||||
Odbijał |
lewą i prawą | ||||||||
Rzucał |
prawą | ||||||||
Debiut |
17 września 2000 | ||||||||
Ostatni występ |
8 czerwca 2016 | ||||||||
Statystyki | |||||||||
Średnia uderzeń |
0,264 | ||||||||
Home runy |
231 | ||||||||
Uderzenia |
2455 | ||||||||
RBI |
936 | ||||||||
Kariera klubowa | |||||||||
|
James Calvin Rollins (ur. 27 listopada 1978) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łącznika.
Rollins został wybrany w drafcie 1996 w 2. rundzie przez Philadelphia Phillies i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Scranton/Wilkes-Barre Red Barons[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 17 września 2000 w meczu przeciwko Florida Marlins, w którym zaliczył dwa uderzenia i zdobył dwa runy[1][3]. W debiutanckim pełnym sezonie 2001 był najlepszy w National League pod względem zdobytych triples (12) i skradzionych baz (46), poza tym wystąpił po raz pierwszy w karierze w Meczu Gwiazd, a w głosowaniu do nagrody MLB Rookie of the Year Award zajął trzecie miejsce za Albertem Pujolsem z St. Louis Cardinals i Royem Oswaltem z Houston Astros[1][4]. W latach 2002 i 2005 ponownie wybierany był do All-Star Game[5].
W 2007 zdobywając 30 home runów i 41 skradzionych baz został członkiem Klubu 30–30, a w ostatnim dniu rozgrywek stał się czwartym zawodnikiem w historii MLB, który zdobył co najmniej 20 doubles, 20 triples, 20 skradzionych baz i 20 home runów w jednym sezonie[6][7]. Został wybrany również MVP National League[8]. W marcu 2009 był w składzie narodowej drużyny baseballowej w turnieju World Baseball Classic[9][10].
W grudniu 2011 podpisał nowy trzyletni kontrakt z Phillies wart 33 miliony dolarów z opcją przedłużenia o kolejne dwa lata[11]. W lutym 2013 został powołany do 28-osobowego składu reprezentacji Stanów Zjednoczonych na turniej World Baseball Classic[12].
31 marca 2014 w meczu międzyligowym z Texas Rangers zdobył grand slama, będącym jego 200. home runem w MLB[13]. 14 czerwca 2014 w spotkaniu z Chicago Cubs zaliczył 2235. odbicie w MLB i został liderem w klubowej klasyfikacji wszech czasów, wyprzedzając Mike'a Schmidta, zawodnika Phillies w latach 1972–1989[14]. W grudniu 2014 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Los Angeles Dodgers[15].
W lutym 2016 podpisał niegwarantowany kontrakt z Chicago White Sox[16]. Po zakończeniu spring training Rollins został powołany do 40-osobowego składu White Sox na występy w MLB[17]. Po rozegraniu 41 meczów w White Sox i powołaniu z Triple-A Tima Andersona do tego zespołu, Rollins został zwolniony z kontraktu[18]
W grudniu 2016 podpisał niegwarantowany kontrakt z San Francisco Giants[19].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
MVP National League | 2007 | [8] |
3× All-Star | 2001, 2002, 2005 | [5] |
4× Gold Glove Award | 2007, 2008, 2009, 2012 | [20] |
Silver Slugger Award | 2007 | [21] |
20–20–20-20 club | 2007 | [7] |