Jiřina Bohdalová

Jiřina Bohdalová
Ilustracja
Jiřina Bohdalová (2013)
Data i miejsce urodzenia

3 maja 1931
Praga

Zawód

aktorka, prezenterka

Współmałżonek

Radoslav Brzobohatý
(1970–1982; rozwód)
Břetislav Staš
(?–?; rozwód)

Lata aktywności

od 1957

Odznaczenia
Order Lwa Białego I klasy (Czechy)
podpis

Jiřina Bohdalová (ur. 3 maja 1931 w Pradze) – czeska aktorka, prezenterka telewizyjna, znana z czeskiego dubbingu filmowego[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Pradze[2]. Jej matka, Marie Bohdalová (z domu Brunnerová), pracowała jako pokojówka, a w wolnym czasie występowała w teatrze amatorskim[3]. Jej ojciec, František Bohdal, był wykształconym stolarzem[3]. Matka zapisała ją do szkoły baletowej Niny Gordon-Mládkovej, a następnie na przesłuchania do filmu. Dzięki matce wystąpiła także jako gwiazda dziecięca w niemym filmie Pižla a Žižla na cestách (1937), Złoty człowiek (Zlatý člověk, 1939) i komedii Madla zpívá Evropě (1940).

Po ukończeniu szkoły podstawowej w Pradze-Žižkov, uczęszczała do gimnazjum dla dziewcząt. W 1949 podjęła pracę jako nauczycielka i przez trzy lata uczyła w szkole podstawowej w Ostrawie[4].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1957 ukończyła studia na Wydziale Teatralnym Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze. Występowała w teatrach: Divadlo ABC (1957–62), Městská divadla pražská (1962–66) i Divadlo na Vinohradech (od 1967).

W 1993 otrzymała nagrodę Czeskich Lwów za rolę Envy w baśniowej komedii Nieśmiertelna ciotka (Nesmrtelná teta, 1993) i dwa lata później za pierwszoplanową tytułową rolę w dramacie Moja siostra Fany (Fany, 1995)[1].

Jej charakterystyczny głos idealnie pasuje do postaci z kreskówek i różnych postaci z bajek, była narratorem Bajki z mchu i paproci (Pohádky z mechu a kapradí, 1968–71)[4].

W 2021 roku została odznaczona Orderem Lwa Białego I klasy[5].

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Rozwiedziona z Břetislavem Stašem, z którym ma córkę Simonę (ur. 19 marca 1955)[3]. Wyszła ponownie za mąż za Radoslava Brzobohatego[3]. Jednak doszło do rozwodu. Jej wieloletnim przyjacielem był Karel Gott[6].

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne

[edytuj | edytuj kod]
  • 1952: Porwanie (Únos) jako tancerka
  • 1956: Pierwszy wyścig (Dědeček automobil) jako panna młoda
  • 1956: Proszę ostrzej! (Zaostřit, prosím!) jako redaktorka ds. korespondencji
  • 1958: Tu są lwy (Zde jsou lvi) jako sekretarka Jiřina
  • 1959: Majowe gwiazdy (Májové hvězdy) jako kobieta w tramwaju
  • 1963: Deszcz padał na szczęście (Pršelo jim štěstí) jako Wera
  • 1963: Gdy przychodzi kot (Až přijde kocour) jako Julie
  • 1964: Noc przedślubna (Komedie s Klikou) jako Zuzana Vítová
  • 1965: Biała pani (Bílá paní) jako Andula
  • 1966: Dama z tramwaju (Dáma na kolejích) jako Marie Kučerová
  • 1966: Kobiety nie bij nawet kwiatem (Ženu ani květinou neuhodíš) jako Helena
  • 1969: Światowcy (Světáci) jako Božka
  • 1970: Ucho jako Anna
  • 1970: Trup w każdej szafie (Čtyři vraždy stačí, drahoušku!) jako Sabrina
  • 1984: Rumburak jako ciotka Evženie
  • 1993: Nieśmiertelna ciotka (Nesmrtelná teta) jako Závist
  • 1995: Moja siostra Fany (Fany) jako Fany
  • 2012: Spóźniona miłość (Vrásky z lásky) jako Jana
  • 2018: Najpiękniejsze baśnie: Czarodziej Żytko (Kouzelník Žito) jako zielarka Apolena

Seriale TV

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Jiřina Bohdalová životopis. Osobnosti.cz. [dostęp 2019-07-14]. (cz.).
  2. Personalidade: Jiřina Bohdalová (Czechoslovakia). InterFilmes.com. [dostęp 2019-07-14]. (port.).
  3. a b c d Jiřina Bohdalová. ČSFD.cz. [dostęp 2019-07-14]. (cz.).
  4. a b Jiřina Bohdalová - Životopis / Info. FDb.cz. [dostęp 2019-07-14]. (cz.).
  5. Seznam vyznamenaných [online], Pražský hrad [dostęp 2022-02-18] (cz.).
  6. Karen Mchitarjan (2019-06-22): Jiřina Bohdalová: Měla nečekaný doprovod a odcházela s královskou výslužkou. Expres.cz. [dostęp 2019-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-14)]. (cz.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Josef Tomeš (red.): Český biografický slovník XX. století 1 (A-J). Paseka, 1999. ISBN 80-7185-245-7.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]