Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Klasa | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
jodłówka pospolita | ||
Nazwa systematyczna | |||
Abietinella abietina (Hedw.) M. Fleisch. Musci Buitenzorg 4: 1497 1923[3] | |||
Synonimy | |||
|
Jodłówka pospolita (Abietinella abietina (Hedw.) M. Fleisch.) – gatunek mchu należący do rodziny tujowcowatych (Thuidiaceae)[2]. Jest to mały mech z wyprostowanymi łodygami i rozłożystymi gałązkami, przez co wyglądem przypomina maleńki iglak. W Polsce roślina pospolita[5].
Tworzy luźne darnie, początkowo żółtozielone, z czasem brunatniejące. Łodygi wzniesione, pojedynczo pierzaste[5], o wysokości 2–10 cm[5][6] (rzadko 12 cm)[7]. Na łodydze głównej liście są sercowate, o lekko zaostrzonym szczycie i kilku podłużnych fałdach, długości zwykle 1,8 mm i szerokości 1,2 mm[5], z zakresem długości od 1–2 mm[6]. Liście gałązkowe jajowato-lancetowate, długości 1 mm i szerokości 0,5 mm. Komórki blaszki liściowej brodawkowane, grubościenne. Pojedyncze żebro nie dochodzi do szczytu liścia. Seta dorasta do 3 cm długości, żółtoczerwona. Puszka zarodni cylindryczna, lekko wygięta o wymiarach 1,8 na 0,5 mm i stożkowatym wieczku. Zarodniki zielone, brodawkowane[5].
Jodłówka pospolita jest rośliną wieloletnią, okres wegetacji trwa cały rok[7]. Siedliskiem są suche i nasłonecznione miejsca, takie jak suche łąki, trawiaste zbocza[5], a także przybrzeżne wydmy[7], zapadliska wydmowe, półki skalne[6]. Preferuje płytkie gleby na podłożu skalistym wapiennym[6] lub lessie[5]. Często na skrajach suchych i świeżych drzewostanów sosnowych, na poboczach dróg przy borach sosnowych[potrzebny przypis].
Wyróżniane są dwie odmiany, które tworzą także formy mieszańcowe[8]:
Gatunek jest objęty w Polsce ochroną częściową nieprzerwanie od 2004 roku[9][10].