Joe Riggs

Joe Riggs

Pełne imię i nazwisko	Joseph Jonathan Riggs
Pseudonim	Diesel
Data i miejsce urodzenia	3 września 1982 Sanford
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	183 cm
Masa ciała	84 kg
Styl walki	zapasy, boks
Kategoria wagowa	średnia
Klub	TNT MMA
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	70
Zwycięstwa	49
Przez nokauty	37
Przez poddania	7
Przez decyzje	4
Porażki	18
Remisy	1
Nieodbyte	2
Bilans walk aktualny na 19 grudnia 2022.

Joe Riggs, właśc. Joseph Riggs (ur. 23 września 1982^[1] w Sanford) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), mistrz World Extreme Cagefighting w wadze średniej z 2005. W swojej karierze związany m.in. z Strikeforce, Ultimate Fighting Championship czy Bellator MMA. Od 2017 walczył w M-1 Global^[1].

Kariera MMA

W MMA zadebiutował 26 września 2001 pokonując Ryana Roatha. Przez kolejne lata walczył na lokalnych galach, głównie Rage in the Cage, gdzie pokonywał m.in. Kendalla Grove'a, przegrywał zaś z Travisem Fultonem. 21 sierpnia 2004 zadebiutował w Ultimate Fighting Championship, pokonując Joe Doerksena. 19 maja 2005 został mistrzem World Extreme Cagefighting w wadze średniej, wygrywając z Robem Kimmonsem po ciosach w parterze^[2]. Następnie związał się na stałe z UFC tocząc w latach 2005-2006 siedem pojedynków (bilans 3-4), pokonując w tym czasie Chrisa Lytle'a, Nicka Diaza i Jasona Von Flue'a. Przegrywał natomiast m.in. z ówczesnym mistrzem wagi półśredniej Mattem Hughesem przez poddanie (początkowo pojedynek miał status mistrzowski lecz Riggs nie zrobił wymaganego limitu wagowego^[3]) czy Diego Sanchezem przez nokaut. Po porażce z Sanchezem został zwolniony z UFC, po czym związał się z konkurencyjnym Strikeforce na prawie trzy lata. W latach 2007–2010 w samym Strikeforce uzyskał bilans 4-3, notując zwycięstwo m.in. nad Philem Baronim oraz porażki z utytułowanymi zawodnikami: Kazuo Misakim i Jayem Hieronim.

W latach 2012–2013 zdobywał pas mistrzowski Rage in the Cage w wadze półciężkiej oraz wygrał reality show Fight Master: Bellator MMA (wyprodukowanym przez Spike TV)^[4]. W 2014 ponownie związał się z UFC, lecz już w pierwszej walce od powrotu przegrał przez TKO z powodu kontuzji szyi. Do 2016 stoczył jeszcze trzy pojedynki – jeden wygrany z Ronem Stallingsem oraz dwa przegrane z Patrickiem Côté i Chrisem Camozzim. Po porażce z tym ostatnim został z organizacji zwolniony^[5].

9 września 2017 pokonał Shoniego Cartera przez poddanie po ciosach w parterze^[6].

Osiągnięcia

Mieszane sztuki walki^[7][8]

• 2002: mistrz Rage in the Cage w wadze ciężkiej
• 2003: mistrz Art of War w wadze ciężkiej
• 2003-2004: mistrz Rage in the Cage w wadze średniej
• 2004: mistrz Xtreme Cage Fighter w wadze półciężkiej
• 2005-2006: mistrz World Extreme Cagefighting w wadze średniej
• 2010: tymczasowy mistrz Kanady King of the Cage w wadze średniej^[9]
• 2012: mistrz Rage in the Cage w wadze półciężkiej^[10]
• 2013: Fight Master: Bellator MMA – zwycięzca programu w wadze półśredniej
• 2017: mistrz Warrior Xtreme Cagefighting w wadze średniej
• 2017: mistrz ZP Fight Night w wadze półciężkiej^[6]

Przypisy

1. Statystyki i rekord Joe Riggsa na sherdog.com [online] [dostęp 2017-07-23]  (ang.).
2. Profil na ufc.com. ufc.com. (ang.).
3. Scott Newman: UFC 56: Full Force review. sportsoratory.com, 18.04.2006. (ang.).
4. Jeff Cain: Joe Riggs Defeats Mike Bronzoulis to Win Bellator MMA: Fight Master Title. mmaweekly.com, 02.11.2013. (ang.).
5. Zane Simon: Noons and Riggs among latest fighters removed from UFC roster. bloodyelbow.com, 13.04.2016. (ang.).
6. Wynik walki Joe Riggs vs. Shonie Carter. tapology.com. [dostęp 2017-09-12]. (ang.).
7. RITC 43 – The Match. fcfighter.com, 2003. (ang.).
8. RITC 60 – Results Riggs KO’s Renken in 28 seconds!. fcfighter.com, 2004. (ang.).
9. Thorne Eager and Ready for Joe Riggs. topmmanews.com, 04.11.2010. (ang.).
10. Joe Riggs Fighting Aaron Brinks For Vacant RITC Light-Heavyweight Title. fcfighter.com, 25.04.2012. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Oficjalny rekord i statystyki MMA