Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
Johann Peter Pixis (ur. 10 lutego 1788 w Mannheimie, zm. 22 grudnia 1874 w Baden-Baden[1][2]) – niemiecki kompozytor, pianista i pedagog.
Pochodził z rodziny muzycznej, kompozytorami byli też jego ojciec i brat Friedrich Wilhelm[1][2]. Muzyki początkowo uczył się w domu u ojca[1][2], oprócz fortepianu uczył się też gry na skrzypcach i wiolonczeli[1]. W 1796 roku towarzyszył bratu w podróży koncertowej po Niemczech, Polsce, Rosji i Danii[1]. Następnie kontynuował studia w Mannheimie[2]. Od 1808 roku był uczniem Johanna Georga Albrechtsbergera w Wiedniu, gdzie poznał Beethovena, Schuberta i Meyerbeera[1]. W 1823 roku wyjechał do Paryża, gdzie działał jako pedagog, a także koncertował[1][2]. W 1828 roku towarzyszył jako akompaniator Henrietcie Sontag w podróży koncertowej do Anglii[1]. W 1831 roku poznał w Wiedniu Fryderyka Chopina, który później zadedykował mu swoją Fantazję A-dur op. 13[1]. Od 1840 roku mieszkał w Baden-Baden, gdzie uczył gry na fortepianie[1][2].
Należał do przedstawicieli stylu brillant[1]. Napisał 4 opery (Almazinde wyst. Wiedeń 1820, Der Zauberspruch wyst. Wiedeń 1822, Bibiana wyst. Akwizgran 1829 i Die Sprache des Herzens wyst. Berlin 1836)[1], ponadto symfonię, uwerturę, koncert fortepianowy, kwartet fortepianowy, kwintet fortepianowy, 2 kwartety smyczkowe, 7 triów fortepianowych, liczne utwory na fortepian solo[2]. Wspólnie z Lisztem, Thalbergiem, Herzem, Czernym i Chopinem napisał wariacje na temat marsza z opery Vincenzo Belliniego Purytanie[1].