| Data i miejsce urodzenia |
6 września 1648 (data chrztu) |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Johann Schelle (ochrzczony 6 września 1648 w Geising, zm. 10 marca 1701 w Lipsku[1][2][3]) – niemiecki kompozytor.
Pochodził z rodziny muzyków, jego ojciec był kantorem w kościele parafialnym w Geising[1]. Od 1655 roku był chórzystą w kapeli elektorskiej w Dreźnie, w 1657 roku przeniesiony został do kapeli książęcej w Wolfenbüttel[1][2]. Od 1665 roku przebywał w Lipsku, gdzie uczył się w Thomasschule u Sebastiana Knüpfera, a następnie studiował na uniwersytecie[1][2]. W 1670 roku otrzymał posadę kantora w kościele w Eilenburgu, a od 1677 roku był kantorem w kościele św. Tomasza w Lipsku[1][2]. Piastował także urząd lipskiego director chori musici, będąc odpowiedzialnym za oprawę muzyczną uroczystości liturgicznych w kościołach św. Mikołaja i św. Pawła[1][2]. Jego następcą po śmierci został kuzyn, Johann Kuhnau[2][3].
Tworzył prawie wyłącznie muzykę religijną[1]. Jego kompozycje zachowały się tylko fragmentarycznie[1], spośród nich 50 kantat z tekstem niemieckim, 5 motetów, magnificat i kilka kompozycji do tekstów łacińskich[3]. Kantaty Schellego, przeznaczone z reguły na 5-głosowy zespół wokalny, 4-głosowy zespół instrumentów oraz basso continuo, cechują się ekspresyjną melodyką służącą muzycznej interpretacji tekstu, efektami ilustracyjnymi i ornamentyką w solowych partiach wokalnych oraz przemiennością odcinków zespołowych, solowych i czysto instrumentalnych[1]. Jako kantor ograniczył używanie w kościołach protestanckich w Lipsku włoskich kompozycji z tekstem łacińskim, wprowadzając na ich miejsce kantaty w języku niemieckim[1][2][3].