Johannes Orth

Johannes Orth (ur. 14 stycznia 1847 w Wallmerod, zm. 13 stycznia 1923 w Berlinie) – niemiecki lekarz, anatom i patolog.

Syn Petera Ortha (1812–1888), lekarza uzdrowiskowego z Ems, i Babette Derr. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Bonn, tytuł doktora medycyny otrzymał w 1872. Najpierw był asystentem Eduarda Rindfleischa w Bonn, potem Rudolfa Virchowa w Berlinie. W 1878 został profesorem na Uniwersytecie w Getyndze. Po śmierci Virchowa w 1902 wrócił do Berlina i objął po nim katedrę patologii na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma.

Specjalizował się w patologii chorób zakaźnych, zwłaszcza gruźlicy i zapaleń wsierdzia. W 1875 przedstawił jeden z pierwszych opisów żółtaczki jąder podkorowych^[1].

Wybrane prace

Compendium der pathologisch-anatomischen Diagnostik. August Hirschwald, 1884
Zur Statistik der primären Darmtuberkulose. Schumacher, 1907
Was ist Todesursache? Schumacher, 1908
Trauma und Lungentuberkulose. Barth, 1915

Przypisy

↑ TW Hansen. Pioneers in the scientific study of neonatal jaundice and kernicterus. „Pediatrics”. 106 (2), s. E15, sierpień 2000. PMID: 10920171.

Bibliografia

Peters Voswinckel. Johannes Orth W: Neue Deutsche Biographie Bd. 19, Nauwach − Pagel, Berlin, 1999 s. 600

[1] TW Hansen. Pioneers in the scientific study of neonatal jaundice and kernicterus. „Pediatrics”. 106 (2), s. E15, sierpień 2000. PMID: 10920171.

[1]