| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
John Abraham Fisher (ur. 1740 w Dunstable lub Londynie, zm. 1806 w Londynie[1][2]) – angielski kompozytor i skrzypek.
Był uczniem Thomasa Pinto[2]. W latach 1769–1778 był udziałowcem Covent Garden Theatre w Londynie, jako jego koncertmistrz pisał na potrzeby tej sceny muzykę do przedstawień[1][2]. W 1777 roku Uniwersytet Oksfordzki przyznał mu tytuły bakałarza i doktora muzyki[1][2]. Po 1780 roku rozpoczął podróże koncertowe jako skrzypek, występował w Niemczech, Austrii i Rosji[1]. Podczas pobytu w Wiedniu w 1783 roku poznał śpiewaczkę Nancy Storace, którą poślubił[2]. Żonę traktował jednak źle, w związku z czym został skazany przez cesarza na banicję, a małżeństwo rozpadło się[2]. Od 1786 do 1788 roku przebywał w Irlandii, następnie osiadł w Londynie[2].
Poza licznymi utworami scenicznymi skomponował m.in. oratorium Providence (wyst. Oxford 1777), 6 symfonii (ok. 1775), Koncert na skrzypce, 2 skrzypiec, altówkę i basso continuo (ok. 1782)[2].