Jordi Solé i Ferrando

Jordi Solé i Ferrando
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 października 1976
Caldes de Montbui

Zawód, zajęcie

polityk

Partia

Republikańska Lewica Katalonii

Jordi Solé i Ferrando (ur. 26 października 1976 w Caldes de Montbui[1]) – hiszpański i kataloński polityk oraz samorządowiec, deputowany do Parlamentu Europejskiego VIII i IX kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent nauk politycznych na Uniwersytecie Autonomicznym w Barcelonie. Odbył następnie studia europejskie na Europejskim Uniwersytecie Viadrina[2]. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Republikańskiej Lewicy Katalonii, w której został m.in. zastępcą sekretarza generalnego do spraw międzynarodowych i instytucjonalnych[1].

Pracował w Brukseli jako doradca europosłów swojej partii, następnie jako doradca sekretarza ds. przemysłu i przedsiębiorczości w Generalitat de Catalunya. W 2007 wybrany na radnego i następnie alkada swojej rodzinnej miejscowości. W latach 2012–2015 zasiadał w katalońskim parlamencie, kierując w nim komisją spraw zagranicznych[2].

W wyborach europejskich w 2014 kandydował z trzeciego miejsca katalońskiej koalicji L’Esquerra pel Dret a Decidir skupionej wokół ERC. Mandat europosła objął w styczniu 2017, zastępując Ernesta Maragalla. Dołączył do frakcji Zielonych – Wolnego Sojuszu Europejskiego[3]. W PE zasiadał do 2019.

W grudniu 2018 powołany na przewodniczącego Wolnego Sojuszu Europejskiego[4], pełnił tę funkcję do marca 2019. W lipcu 2020 ponownie wszedł w skład Europarlamentu, przypadł mu mandat poselski (formalnie ze skutkiem od stycznia 2020), którego został pozbawiony Oriol Junqueras[3][5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Jordi Solé. esquerra.cat. [dostęp 2017-01-04]. (kat.).
  2. a b Solé i Ferrando, Jordi. alcaldesialcaldessesdelvallesoriental.net. [dostęp 2017-01-04]. (kat.).
  3. a b Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2020-07-23].
  4. President. e-f-a.org. [dostęp 2019-02-11]. (ang.).
  5. El Parlamento Europeo nombra a Jordi Solé en sustitución de Junqueras. elperiodico.com, 23 lipca 2020. [dostęp 2020-07-23]. (hiszp.).