Joseph Matthäus Aigner

Joseph Matthäus Aigner
Ilustracja
Portret Josepha Matthäusa Aignera – litografia Josefa Kriehubera, 1848
Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1818
Wiedeń

Data i miejsce śmierci

19 lutego 1886
Wiedeń

Narodowość

austriacka

Dziedzina sztuki

malarstwo

Multimedia w Wikimedia Commons

Joseph Matthäus Aigner (ur. 18 stycznia 1818 w Wiedniu, zm. 19 lutego 1886 tamże) – austriacki malarz portrecista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn złotnika, w wieku 12 lat rozpoczął praktykę u jubilera[1]. Rysunku uczył się u Friedricha von Amerlinga (1803–1887)[1][2]. Od 1837 roku pracował jako artysta-malarz[1].

W 1848 roku został komendantem freikorpsu studenckiego Legionu Akademickiego, który brał udział w walkach w powstaniu wiedeńskim[1]. Aresztowany i skazany za zdradę stanu przez trybunał wojenny na karę śmierci, ułaskawiony przez księcia Windisch-Graetza[1].

Od 1864 roku członek wiedeńskiego Künstlerhausu[3].

Specjalizował się w malarstwie portretowym, zajmował się również teorią sztuki, pisząc artykuły do czasopism wiedeńskich[1]. Jego najsłynniejsze portrety pochodzą z lat 50. XIX wieku, m.in.: cesarza Franciszka Józefa I i cesarzowej Elżbiety, Franza Grillparzera, Friedricha Halma, Nikolausa Lenau[3]. Na zlecenie cesarza Meksyku Maksymiliana I sporządził kopie prac z pałacu Belweder z przeznaczeniem dla galerii narodowej w Meksyku[4]. Pracował również jako ilustrator[4].

Zginął śmiercią samobójczą 19 lutego 1886 roku[1].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]
Porter hrabiny Esterhazy, 1860

W 1921 roku imieniem Aignera nazwano jedną z ulic Wiednia – Aignerstrasse[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g Aigner, Joseph Matthäus. W: Wurzbach, Constantin: Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich. T. 1. Verlag L. C. Zamarski, 1856, s. 9. [dostęp 2015-05-13]. (niem.).
  2. ↑ Aigner, Joseph Matthäus. W: Österreichisches Biographisches Lexikon 1815-1950. T. 1. 1954, s. 11. [dostęp 2015-05-13]. (niem.).
  3. ↑ a b c Felix Czeike: Historisches Lexikon Wien. Wien: Kremayr & Scheriau / Orac, 2004, s. 29. [dostęp 2015-05-13].
  4. ↑ a b Josef Matthäus Aigner. W: Österreichische Nationalbibliothek im Auftrag des Bundesministeriums für Unterricht, Kunst und Kultur: VERZEICHNIS DER KÜNSTLERISCHEN, WISSENSCHAFTLICHEN UND KULTURPOLITISCHEN NACHLÄSSE IN ÖSTERREICH. [dostęp 2015-05-13].