Juan Urango

Juan Urango
Pseudonim

Iron Twin

Data i miejsce urodzenia

4 października 1980
Montería

Obywatelstwo

Kolumbia

Styl walki

leworęczny

Kategoria wagowa

junior półśrednia

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

28

Zwycięstwa

24

Przez nokauty

19

Porażki

3

Remisy

1

Nieodbyte

0

Juan Urango (ur. 4 października 1980 w Monteríi) – kolumbijski bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji IBF w kategorii junior półśredniej (do 140 funtów).

Zawodową karierę rozpoczął w kwietniu 2002. W sierpniu 2004, w swojej czternastej walce, zremisował z późniejszym pretendentem do tytułu mistrza świata WBO, Grekiem Mike Arnaoutisem[1]. Jeszcze w tym samym roku pokonał już w drugiej rundzie Ubaldo Hernandeza[2].

W 2005 odniósł dwa kolejne zwycięstwa: w kwietniu znokautował w piątej rundzie Francisco Camposa[3], a cztery miesiące później pokonał przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Andre Eastona[4].

30 czerwca 2006 pokonał Naoufela Ben Rabaha i zdobył wakujący tytuł mistrza świata federacji IBF. Wynik walki uznano za kontrowersyjny[5]. Urango stracił pas mistrzowski już w następnej walce, po przegranej jednogłośnie na punkty z Ricky Hattonem[6]. Po tej porażce Urango do końca roku stoczył jeszcze dwa zwycięskie pojedynki z mniej znanymi bokserami, a 23 kwietnia 2008 w pojedynku eliminacyjnym federacji IBF znokautował w czwartej rundzie Carlosa Wilfredo Vilchesa. Rywal Kolumbijczyka już w pierwszej rundzie był liczony, a po nokaucie w czwartej rundzie przez kilka minut nie był w stanie podnieść się z ringu[7].

30 stycznia 2009 roku po raz drugi zdobył wakujący tytuł mistrza świata organizacji IBF, pokonując na punkty Hermanna Ngoudjo. W trzeciej rundzie Ngoudjo dwukrotnie leżał na deskach i doznał złamania szczęki[8].

30 maja 2009 zmierzył się z Andre Berto w walce o tytuł mistrza świata WBC w kategorii półśredniej, jednak przegrał na punkty[9]. Po tej porażce powrócił do kategorii junior półśredniej i 28 sierpnia 2009 obronił tytuł mistrza IBF, pokonując przez techniczny nokaut w jedenastej rundzie Randalla Baileya, mimo że w szóstej rundzie leżał na deskach. Bailey był liczony dwukrotnie w rundzie dziewiątej i kolejny raz w rundzie dziesiątej[10].

6 marca 2010 doszło do walki unifikacyjnej z mistrzem świata WBC, Devonem Alexandrem. Amerykanin wygrał przez techniczny nokaut w ósmej rundzie – Urango dwukrotnie w tej rundzie leżał na deskach, a po drugim liczeniu sędzia zdecydował się przerwać pojedynek[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Arnaoutis In Scintillating Fight To Controversial Draw. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-03-01]. (ang.).
  2. ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-03-01]. (ang.).
  3. ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-03-01]. (ang.).
  4. ↑ Keith McMenamin: The Contender Season 2. SaddoBoxing.com. [dostęp 2009-03-01]. (ang.).
  5. ↑ Joe Tessitore: Never mind the bollocks, Urango needs to rock. ESPN.com. [dostęp 2009-03-01]. (ang.).
  6. ↑ Graham Houston: Job done, 'wow' factor missing. FightWriter.com. [dostęp 2009-03-01]. (ang.).
  7. ↑ Former champ Urango stops Vilches in 4th round. USA Today. [dostęp 2009-03-01]. (ang.).
  8. ↑ Dave Spencer: Full Report: Urango-Ngoudjo!. Fightnews.com. [dostęp 2009-03-01]. (ang.).
  9. ↑ Ron Scarfone: Berto and Cintron win convincingly. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-09-15]. (ang.).
  10. ↑ Urango stops Bailey in thriller. Fightnews.com, 28.08.2009. [dostęp 2009-09-15]. (ang.).
  11. ↑ Scott Ploof: Alexander Stops Urango. Fightnews.com. [dostęp 2010-05-30]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Mistrzowie świata wagi lekkopółśredniej w boksie