| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
historyk |
Jules Isaac (ur. 18 listopada 1877, zm. 6 września 1963) – francuski historyk pochodzenia żydowskiego, znany z działań na rzecz pojednania chrześcijańsko–żydowskiego, przyczynił się do wydania przez sobór watykański II deklaracji nostra aetate[1].
Urodzony 18 listopada 1877 roku[2]. W 1902 roku ukończył studia w zakresie historii i geografii. Zaangażował się w obronę Dreyfusa[3]. W 1936 roku został naczelnym inspektorem oświaty na szczeblu średnim i wyższym[1], ale odsunięto go od stanowisk w 1940 roku, gdy wprowadzono rasistowskie prawodawstwo[4]. W 1942 roku zainteresował się problematyką chrześcijańskiego antysemityzmu. W październiku 1943 roku gestapo aresztowało jego, jego córkę, zięcia, żonę i jednego z synów. On sam i syn zbiegli z transportu[3].
W 1960 roku otrzymał audiencję u papieża Jana XXIII. Zaproponował papieżowi powołanie podkomisji do opracowania zmian w nauczaniu chrześcijańskim ws. Żydów, która spotkała się z życzliwym przyjęciem papieża[3].
Zmarł 6 września 1963 roku[3].