Czczony przez | |
---|---|
Wspomnienie |
20 lipca (kat.) |
Józef Barsabbas, zwany Justus, cs. Apostoł swiaszczennomuczenik Iosija, Iosif nazywajemyj Warsawoj i prozwannyj Iustom, jepiskop Jelewferopolskij[1] – żyjąca w I wieku postać biblijna, zaliczana do grona siedemdziesięciu dwóch wysłańców Jezusa Chrystusa[2], być może krewny apostołów: Judy i Jakuba, biskup Eleutheropolis, męczennik chrześcijański[1], święty Kościoła katolickiego i prawosławny[3][4].
Postać wymieniana jest w jednym miejscu Nowego Testamentu przez św. Łukasza Ewangelistę w Dziejach Apostolskich (Dz 1, 23 BT) i dla wyróżnienia spośród innych opatrzona przydomkiem Barsabbas (co oznacza syn Sabby – Szeby)[3][5]. Należący do wyróżniających się w pierwszej wspólnocie chrześcijańskiej Józef Barsabbas, zwany też Justusem (łac. Iustus) kandydował na miejsce opuszczone przez Judasza razem z Maciejem[3]. Papiasz, a za nim Euzebiusz z Cezarei zaliczyli go do uczniów Pańskich[3]. Według tego ostatniego za sprawą cudu wyszedł cało z próby otrucia[3]. Ado z Vienne i Usuard twierdzili, iż Józef Barsabbas padł ofiarą prześladowań jakie miały miejsce w Judei[3].
Wspomnienie w Kościele katolickim obchodzone jest zgodnie z Martyrologium Rzymskim 20 lipca, w synaksariach w Kościele prawosławnym wymieniany jest 30 czerwca/13 lipca, zaś w grupie apostołów 4/17 stycznia[3][2].