Data i miejsce urodzenia |
1 listopada 1906 | |||
---|---|---|---|---|
Data śmierci |
1942 | |||
Dorobek medalowy | ||||
| ||||
Odznaczenia | ||||
Jānis Dimza (ur. 1 listopada 1906 we wsi Ipiķi, zm. 1942[1]) – łotewski lekkoatleta (wieloboista), uczestnik igrzysk olimpijskich i mistrzostw Europy.
W 1930 zdobył srebrny medal w pięcioboju podczas światowych igrzysk studentów[2][3].
Na mistrzostwach Europy w 1934 w Turynie zajął czwarte miejsce w dziesięcioboju z wynikiem 6094 punktów. Na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles w 1932 roku oraz igrzyskach olimpijskich w 1936 w Berlinie nie ukończył dziesięcioboju.
Reprezentant kraju w meczach międzypaństwowych w różnych konkurencjach[4].
36-krotny mistrz Łotwy: w biegu na 110 metrów przez płotki (1929), skoku w dal (1930), skoku wzwyż (1928, 1929 i 1935), trójskoku (1928–1931), pchnięciu kulą (1928–1931, 1933, 1935 i 1936), rzucie dyskiem (1935 i 1936), pięcioboju (1923, 1928, 1929 i 1931), dziesięcioboju (1923, 1928–1931), skoku w dal z miejsca, skoku wzwyż z miejsca oraz biegach sztafetowych[3].
26-krotny rekordzista kraju[3] (w 11 konkurencjach)[3]: w dziesięcioboju[3][5], skoku wzwyż[3], skoku w dal[3], skoku o tyczce[3], pchnięciu kulą[3], rzucie dyskiem[3], biegu na 110 metrów przez płotki[3] oraz w sztafetach[3].
W swojej karierze reprezentował barwy klubów: Pārstāvējis SSS, ASK oraz RPDSK.
W 1932 odznaczony Orderem Trzech Gwiazd (V klasy)[3].
Pracował jako policjant[3]. W 1940 aresztowany[3], rok później przeniesiony z więzienia w Rydze w nieznane miejsce[3].