| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
810 tys.[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | adx | ||
| IETF | adx | ||
| Glottolog | amdo1237 | ||
| Ethnologue | adx | ||
| WALS | amd | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język amdo (tybet. ཨ་མདོ་སྐད transliteracja Wyliego: a mdo skad; chiń. 安多方言 pinyin: ānduō fāngyán) – język wschodniotybetański, używany w dawnym regionie Amdo (obecnie wschodnia część Tybetańskiego Regionu Autonomicznego, część prowincji Qinghai, zachodni Syczuan i Gansu). Zachował on większość nagłosowych zbitek spółgłoskowych klasycznego języka tybetańskiego, które nie są wymawiane we współczesnym języku tybetańskim. Obok standardowego (centralnego) języka tybetańskiego używany jest w rozgłośniach radiowych, na piśmie w użyciu jest jednak tylko standardowy język tybetański. Z tego względu język amdo często bywa określany jako dialekt języka tybetańskiego; z poglądem tym nie zgadzają się językoznawcy, wskazując na fakt, że jest on w dużej mierze niezrozumiały zarówno dla użytkowników centralnej odmiany języka tybetańskiego jak i dialektów z regionu Kham[2]. Język amdo nie jest, w przeciwieństwie do standardowego języka tybetańskiego i języka kham, językiem tonalnym[1]. Dzieli się na kilka bardzo różniących się od siebie dialektów: hbrogpa, rongba, rongmahbrogpa, rtahu.