Język bantik

Bantik

Obszar	Celebes Północny (Indonezja)
Liczba mówiących	<3 tys. (2009)
Klasyfikacja genetyczna
Języki austronezyjskie Języki malajsko-polinezyjskie Języki filipińskie Języki sangirskie Grupa południowa Język bantik
Status oficjalny
Ethnologue	8a umierający↗
Kody języka
ISO 639-3	bnq
IETF	bnq
Glottolog	bant1286
Ethnologue	bnq
BPS	0486 1
WALS	bnt
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język bantik, także toöembantik^[1] – wymierający język austronezyjski używany w prowincji Celebes Północny w Indonezji, przez grupę etniczną Bantik w pobliżu miasta Manado^[2] .

Należy do grupy języków filipińskich^[3]. Geograficznie jest zaliczany do języków minahaskich, niemniej jest blisko spokrewniony z językiem sangir^[4][5]. F. S. Watuseke (1977) określił go jako dialekt sangir^[6].

Poważnie zagrożony wymarciem, jest wypierany przez malajski miasta Manado^[3][7]. Przestał być przyswajany przez dzieci^[8]. W latach 90. XX wieku odnotowano, że zachował się w pięciu wsiach (włączonych do miasta Manado), wśród przedstawicieli starszego pokolenia^[7]. Według informacji z 2009 r. jego użytkownicy zamieszkują 11 wsi, przy czym młodsze grupy wiekowe znają ten język w ograniczonym stopniu (nie w pełni władają jego strukturą gramatyczną) bądź prawie w ogóle się nim nie posługują^[9]. Tym niemniej sama społeczność ma pozytywny stosunek do rodzimego języka i pielęgnuje swoją kulturę^[10].

W 1984 r. oszacowano, że ma 11 tys. użytkowników^[11]. Według nowszych danych (2009) posługuje się nim mniej niż 3 tys. osób^[12].

Został udokumentowany w postaci kilku opracowań gramatycznych (Morfologi kata kerja bahasa Bantik, 1980^[13]; Struktur bahasa Bantik, 1981^[14]; Sistem fokus dalam bahasa Bantik, 1993^[15]). Starsze materiały ograniczają się do list słownictwa i zbioru opowiadań^[11]. Nie wykształcił piśmiennictwa^[12].

Przypisy

1. David Mead: Bantik. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-15]. (ang.).
2. Utsumi 2012 ↓.
3. M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Bantik, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [zarchiwizowane z adresu 2015-09-06]  (ang.).
4. Sneddon 1970 ↓, s. 12–13.
5. Watuseke 1956 ↓, s. 3. Cytat: Bahasa Bantik dan bahasa Ratahan banjak persamaannja dengan bahasa Sangir [...].
6. Watuseke 1977 ↓, s. 128. Cytat: [...] the languages of Bantik and Ratahan (formerly called Bénténan) form dialects of the Sangi language.
7. Steinhauer 1994 ↓, s. 770.
8. Florey 2005 ↓, s. 53.
9. Utsumi 2012 ↓, s. 133, 136, 149.
10. Utsumi 2012 ↓, s. 150–151.
11. Sneddon 1984 ↓, s. 3.
12. Utsumi 2012 ↓, s. 133.
13. George Bawole: Morfologi kata kerja bahasa Bantik: laporan penelitian. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1980. OCLC 893901885. (indonez.). Brak numerów stron w książce
14. J. M. Sendewana-Runtuwene: Struktur bahasa Bantik: laporan penelitian. Manado: Proyek Penelitian Bahasa dan Sastra Indonesia dan Daerah Sulawesi Utara, 1981. OCLC 19461857. (indonez.). Brak numerów stron w książce
15. George Bawole: Sistem fokus dalam bahasa Bantik. Jakarta: Universitas Indonesia, 1993. OCLC 64046249. (indonez.). Brak numerów stron w książce

Bibliografia

• Alexander Adelaar: The Austronesian languages of Asia and Madagascar: a historical perspective. W: Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.): The Austronesian languages of Asia and Madagascar. Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 1–42. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 0-7007-1286-0. OCLC 53814161. (ang.).
• Margaret Florey: Language shift and endangerment. W: Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.): The Austronesian languages of Asia and Madagascar. Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 43–64. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 0-7007-1286-0. OCLC 53814161. (ang.).
• James N. Sneddon. The Languages of Minahasa, North Celebes. „Oceanic Linguistics”. 9 (1), s. 11–36, 1970. DOI: 10.2307/3622930. ISSN 0029-8115. OCLC 5546308537. JSTOR: 3622930. (ang.). 
• James N. Sneddon: Proto-Sangiric and the Sangiric languages. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1984, seria: Pacific Linguistics B-91. DOI: 10.15144/PL-B91. ISBN 0-85883-306-9. OCLC 11871135. (ang.).
• Hein Steinhauer. The Indonesian language situation and linguistics: Prospects and possibilities. „Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde”. 150 (4), s. 755–784, 1994. DOI: 10.1163/22134379-90003070. ISSN 0006-2294. OCLC 6015306165. JSTOR: 27864615. (ang.). 
• Atsuko Utsumi: Language use and attitudes to language in multilingual North Sulawesi: A sociolinguistic survey in the Bantik-speaking area. W: Keith Foulcher, Mikihiro Moriyama, Manneke Budiman (red.): Words in motion: Language and discourse in Post–New Order Indonesia. Tokyo: Research Institute for Languages and Cultures of Asia and Africa (ILCAA), Tokyo University of Foreign Studies, 2012, s. 127–152. ISBN 978-9971-69-633-7. (ang.).
• F. S. Watuseke. Bahasa Tondano. „Bahasa dan budaja”. 4/5, s. 3–14, 1956. (indonez.). 
• F. S. Watuseke: ‘Kolano’ in the Tondano Language. W: C. Court, R. A. Blust, F. S. Watuseke: Papers in Borneo and Western Austronesian linguistics No. 2. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1977, s. 123–132, seria: Pacific Linguistics A-33. DOI: 10.15144/PL-A33. ISBN 0-85883-164-3. OCLC 7614413. [dostęp 2022-12-24]. (ang.).