| Obszar |
prowincja Sandaun (Papua-Nowa Gwinea) | ||
|---|---|---|---|
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | grx | ||
| IETF | grx | ||
| Glottolog | guri1248 | ||
| Ethnologue | grx | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język guriaso, także: muno[1], menóu[2][3] – język papuaski z prowincji Sandaun w Papui-Nowej Gwinei (dystrykt Amanab)[1].
Według danych z 2014 r. (Ethnologue) posługuje się nim 1500 osób[1]. Inne szacunki (2018) sugerują, że ma ok. 160 użytkowników[2].
Jego użytkownicy zamieszkują pięć wsi: Guriaso, Maragin, Wuraboi, Ekas i Mafuara[3][4]. W niektórych miejscowościach zaobserwowano spadek jego użycia. W użyciu jest także tok pisin[1]. Określenie „guriaso” pochodzi od nazwy jednej z wsi[2][4].
Został zaliczony do niewielkiej rodziny języków kwomtari, ale jest wyraźnie odrębny od pozostałych jej przedstawicieli[5]. Odnotowano jedynie małą grupę wyrazów pokrewnych oraz pewien zasób wspólnych cech typologii; podobieństwa te mogą być przypadkowe. Bywa rozpatrywany jako język izolowany[2][6].
Nie został dobrze poznany, opublikowane materiały (z lat 80. XX w.) ograniczają się do podstawowych danych gramatycznych i leksykalnych[2]. Nie wykształcił piśmiennictwa[1].