Język kaimbulawa

Kaimbulawa

Obszar	Celebes Południowo-Wschodni (Indonezja)
Liczba mówiących	2200 (2005)
Klasyfikacja genetyczna
Języki austronezyjskie Języki malajsko-polinezyjskie Języki celebeskie Grupa wschodnia Grupa południowo-wschodnia Języki muna-buton Język kaimbulawa
Status oficjalny
Ethnologue	6b zagrożony↗
Kody języka
ISO 639-3	zka
IETF	zka
Glottolog	kaim1241
Ethnologue	zka
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kaimbulawa – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Południowo-Wschodni w Indonezji. Według danych z 2005 roku posługuje się nim 2200 osób^[1].

Jego użytkownicy zamieszkują południowo-wschodni fragment wyspy Siompu, na południowy zachód od Buton^[2][3]. Obszar tego języka obejmuje dwie wsie: Kaimbulawa i Lantoi^[1][4]. Van den Berg (1991) stwierdził, że ludność Lantoi ma swój własny dialekt^[5]. W pozostałej części Siompu jest używany miejscowy dialekt języka muna^[5].

Brak dokładnych informacji nt. lokalnej sytuacji językowej. Doniesienia z 2010 r. sugerują, że kaimbulawa pozostaje w powszechnym użyciu^[4].

Wyróżniono także odmianę kambe-kambero, właściwą dla pojedynczej wsi na południowo-zachodnim wybrzeżu Buton^[1][4]. Pod względem leksyki kambe-kambero daje się bliżej powiązać z językiem busoa, niemniej R. van den Berg (1991) sklasyfikował go jako kolejną odmianę kaimbulawa, na podstawie analizy wspólnych innowacji^[6].

Istnienie tego języka stwierdzono dopiero w latach 80. XX w.^[7] [8]

Przypisy

1. David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Kaimbulawa, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06]  (ang.).
2. van den Berg 2020 ↓, s. 4.
3. van den Berg 1991 ↓, s. 44, 51.
4. David Mead: Kaimbulawa. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2024-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-19)]. (ang.).
5. van den Berg 1991 ↓, s. 44.
6. van den Berg 1991 ↓, s. 45.
7. van den Berg 1991 ↓.
8. van den Berg 2020 ↓, s. xvi.

Bibliografia

• René van den Berg: Muna Dialects and Munic Languages: Towards a Reconstruction. W: Ray Harlow (red.): VICAL 2: Western Austronesian and contact languages: Papers from the Fifth International Conference on Austronesian Linguistics. Cz. 1–2. Auckland: Linguistic Society of New Zealand, 1991, s. 21–51. ISBN 0-908928-00-9. OCLC 59606647. (ang.).
• René van den Berg: The Busoa language of Southeast Sulawesi: Grammar sketch, texts, vocabulary. Dallas: SIL International, 2020, seria: SIL Language and Culture Documentation and Description 48. [dostęp 2022-11-04]. (ang.).