Język kalabra

Kalabra

Obszar	Papua Zachodnia (Indonezja)
Liczba mówiących	3290 (1988)[1]
Klasyfikacja genetyczna
Języki zachodniopapuaskie Języki zachodniej Ptasiej Głowy Język kalabra
Status oficjalny
Ethnologue	6a żywy↗
Kody języka
ISO 639-3	kzz
IETF	kzz
Glottolog	kala1256
Ethnologue	kzz
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kalabra (a. klabra)^[2][3][4], także: moi klabra^[5], beraur^[1][2] – język zachodniopapuaski używany przez grupę ludności w prowincji Papua Zachodnia w Indonezji. Według danych z 1988 roku posługuje się nim ponad 3 tys. osób^[1].

Należy do rodziny języków zachodniej Ptasiej Głowy^[1][2]. Na poziomie słownictwa wykazuje podobieństwa do języka tehit^[1], a w dalszej kolejności jest spokrewniony z językiem moi (właściwym)^[6][7]. Publikacja Peta Bahasa podaje, że jego użytkownicy zamieszkują wieś Klamono (dystrykt Klamono, kabupaten Sorong)^[8].

Posługuje się nim lud Kalabra. Występują przynajmniej dwa dialekty (buk i wanurian). Wyróżniany lokalnie dialekt salmit został sklasyfikowany jako odmiana języka tehit^[9].

Został w pewnym stopniu udokumentowany. W latach 80. XX wieku powstały dwie prace poświęcone morfologii i fonologii kalabra^[10] (Struktur bahasa Klabra, 1983/1984^[3][4]). W 2017 roku wydano słownik^[5].

Przypisy

1. M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Kalabra, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-07]  (ang.).
2. Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Kalabra. Glottolog 4.6. [dostęp 2024-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-30)]. (ang.).
3. Theodorus Purba, Lisidius Animung: Struktur Bahasa Klabra: fonologi. Jakarta: Proyek Penelitian Bahasa dan Sastra Indonesia dan Daerah, 1983. (indonez.). Brak numerów stron w książce
4. Theodorus Purba, Lisidius Animung: Struktur Bahasa Klabra: morfologi. Jakarta: Proyek Penelitian Bahasa dan Sastra Indonesia dan Daerah, 1984. (indonez.). Brak numerów stron w książce
5. Septinus Lobat: Kamus bahasa Indonesia-Moi Klabra, Moi Klabra-Indonesia. Matraman, Jakarta: Tollelegi, 2017. ISBN 978-602-74885-5-7. OCLC 1007495337. [dostęp 2022-09-02]. (indonez.). Brak numerów stron w książce
6. Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Moi (Indonesia). Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-21)]. (ang.).
7. Berry i Berry 1987 ↓, s. 36.
8. Bahasa Kalabra. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-02)]. (indonez.).
9. Berry i Berry 1987 ↓, s. 44.
10. Jaap Timmer: A Bibliographic Essay on the Southwestern Kepala Burung (Bird’s Head, Doberai) of Papua. 2002, s. 25. OCLC 1284145128. [dostęp 2023-01-11]. (ang.).

Bibliografia

• Keith Berry, Christine Berry: A Survey of Some West Papuan Phylum Languages. W: Peter J. Silzer, Joyce K. Sterner (red.): Workpapers in Indonesian Languages and Cultures. T. 4. Summer Institute of Linguistics, 1987, s. 25–80. OCLC 896388316. [dostęp 2023-05-04]. (ang.).