Język kei

Nie mylić z: język kaiy.
veveu Evav
Obszar

wyspy Kei (Indonezja)

Liczba mówiących

85 tys. (2000)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy↗
Kody języka
ISO 639-3 kei
IETF kei
Glottolog keii1239
Ethnologue kei
WALS kei
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kei (a. kai)[1][2], także evav[3] (a. ewaw)[4] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki we wschodniej Indonezji, przez mieszkańców wysp Kei (Kai). Według danych z 2000 roku posługuje się nim 85 tys. osób[5].

Jego rodzima nazwa to veveu Evav[2][6]. Dzieli się na szereg dialektów: kei besar, kei kecil, ta’am, tanimbar kei (atnebar), tayando; przy czym dialekt kai kecil jest najbardziej prestiżowy[5]. Jest blisko spokrewniony z językiem fordata z wysp Tanimbar[7][8].

Posługuje się nim grupa etniczna Kei (Evav), a dodatkowo służy jako lingua franca wysp Kei[9]. Jest jednym z najbardziej znaczących języków prowincji pod względem liczby użytkowników[10]. Z danych Ethnologue (wyd. 19, 2016) wynika, że jest używany w różnych sferach życia, przez wszystkie grupy wiekowe[5]. W odróżnieniu od wielu innych języków Moluków nie jest zagrożony wymarciem[10]. Wśród użytkowników języków banda i teor-kur kei przyjął się jako drugi język[11][12]. Powszechnie znane są też języki indonezyjski i lokalny malajski (bliski odmianie ambońskiej)[13].

Wielu użytkowników tego języka zamieszkuje także Holandię oraz inne regiony Indonezji[10].

Jest zapisywany alfabetem łacińskim[5]. Powstała propozycja ortografii[12]. Niemniej jego forma pisana jest słabo rozwinięta, kei to przede wszystkim język mówiony[14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Voegelin i Voegelin 1965 ↓, s. 33.
  2. ↑ a b Mark Taber (red.): Atlas bahasa tanah Maluku. Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura, 1996, s. 87. ISBN 978-979-8132-90-2. OCLC 40713056. [dostęp 2023-08-31]. (indonez.).
  3. ↑ Hughes 1987 ↓, s. 86.
  4. ↑ van Engelenhoven 2021 ↓.
  5. ↑ a b c d M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kei, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13] (ang.).
  6. ↑ Travis 1996 ↓, s. 79.
  7. ↑ Marshall 2000 ↓, s. 181.
  8. ↑ Hughes 1987 ↓, s. 103.
  9. ↑ Hughes 1987 ↓, s. 86, 102.
  10. ↑ a b c van Engelenhoven 2021 ↓, s. 390.
  11. ↑ Hughes 1987 ↓, s. 102.
  12. ↑ a b B. Grimes: Southeast Maluku languages. W: William Frawley (red.): International Encyclopedia of Linguistics: 4-Volume Set. Wyd. 2. Oxford: Oxford University Press, USA, 2003, s. 4:130–131. DOI: 10.1093/acref/9780195139778.001.0001. ISBN 978-0-19-513977-8. OCLC 51478240. (ang.).
  13. ↑ Collins i Kaartinen 1998 ↓, s. 538.
  14. ↑ Collins i Kaartinen 1998 ↓, s. 547.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]