Język kimki

Kimki

Obszar	Papua (Indonezja)
Liczba mówiących	500 (2004)[1]
Klasyfikacja genetyczna
niesklasyfikowany
Status oficjalny
Ethnologue	6b zagrożony↗
Kody języka
ISO 639-3	sbt
IETF	sbt
Glottolog	kimk1238
Ethnologue	sbt
BPS	0811 0
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kimki (a. kimgi), także: aipki, sukubatom (a. sukubatong)^[1][2][3] – język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji, przez społeczność etniczną Kimki, blisko granicy z Papuą-Nową Gwineą^[4]. Według danych z 2004 r. posługuje się nim 500 osób^[1].

Publikacja Peta Bahasa podaje, że jego użytkownicy zamieszkują wieś Batom w dystrykcie Batom (kabupaten Pegunungan Bintang)^[4]. Według Ethnologue nie posługują się nim wszyscy członkowie społeczności. W użyciu są także języki indonezyjski i malajski papuaski^[1]. W 2004 r. odnotowano, że ma silną pozycję i wciąż jest przekazywany międzypokoleniowo^[5][6].

Istnienie języka kimki zarejestrowano w latach 70. XX w., choć już w 1914 r. sporządzono pewną listę słownictwa, które najprawdopodobniej reprezentuje ten język^[5][7]. Nie został dobrze udokumentowany (dostępne materiały ograniczają się do danych leksykalnych), a jego przynależność lingwistyczna jest słabo ustalona. W wyd. 14 Ethnologue (2000) uznano, że jest spokrewniony z sąsiednim językiem yetfa-biksi^[5][7]. W.A. Foley (2018) i H. Hammarström (2018) opisują go jako język izolowany^[3][5]. Timothy Usher umieszcza ten język w grupie południowej języków pauwasi, łącząc go z językami lepki, murkim i kembra^[8]. Publikacja Glottolog (4.6) klasyfikuje kimki niezależnie od yetfa-biksi i lepki-murkim-kembra, jako izolat^[9][10].

Przypisy

1. David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Kimki, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06]  (ang.).
2. B. Grimes: Sepik-Ramu Languages. W: William Frawley (red.): International Encyclopedia of Linguistics: 4-Volume Set. Wyd. 2. Oxford: Oxford University Press, USA, 2003, s. 4:45. DOI: 10.1093/acref/9780195139778.001.0001. ISBN 978-0-19-513977-8. OCLC 51478240. (ang.).
3. Foley 2018 ↓, s. 467
4. Bahasa Kimki. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (indonez.).
5. Hammarström 2018 ↓, s. 292.
6. Hammarström 2010 ↓, s. 189.
7. Hammarström 2010 ↓, s. 188.
8. Timothy Usher: South Pauwasi River. NewGuineaWorld. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).
9. Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Lepki-Murkim-Kembra. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).
10. Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Kimki. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).

Bibliografia

• William A. Foley: The languages of Northwest New Guinea. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 433–568, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-004. ISBN 978-3-11-028642-7. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. (ang.).
• Harald Hammarström. The status of the least documented language families in the world. „Language Documentation & Conservation”. 4, s. 177–212, 2010. ISSN 1934-5275. OCLC 1443207034. [dostęp 2024-09-01]. (ang.). 
• Harald Hammarström: Language isolates in the New Guinea region. W: Lyle Campbell (red.): Language Isolates. Abingdon–New York: Routledge, 2018, s. 287–322, seria: Routledge Language Family Series. DOI: 10.4324/9781315750026-11. ISBN 978-1-317-61091-5. ISBN 978-1-315-75002-6. OCLC 1000447105. (ang.).