Język kohin

Kohin
Obszar

Borneo Środkowe (Indonezja)

Liczba mówiących

8 tys. (2003)

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony↗
Kody języka
ISO 639-3 kkx
IETF kkx
Glottolog kohi1250
Ethnologue kkx
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kohin, także: seruyan lub seruyan kohin[1][2] – język austronezyjski używany w indonezyjskiej prowincji Borneo Środkowe (kecamatan Seruyan Tengah, kabupaten Seruyan)[1][2]. Według danych z 2003 roku ma 8 tys. użytkowników[3].

Posługuje się nim grupa etniczna Kohin (in. Seruyan; jedna z grup Dajaków)[4][5]. Zidentyfikowano trzy dialekty: kabahan, benteng kiham, inyo[1][2]. Uchodzi za zagrożony wymarciem[3].

Dostępne materiały nt. kohin to m.in. opisy składni (1998)[6], fonologii (1998)[7] i morfologii (2003)[8]. Nie wykształcił piśmiennictwa[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Poerwadi, Iper i Mariyedi 1998 ↓, s. 1.
  2. ↑ a b c Poerwadi, Iper i Purwaka 2003 ↓, s. 1.
  3. ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kohin, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  4. ↑ Poerwadi, Iper i Mariyedi 1998 ↓, s. 1–2.
  5. ↑ Poerwadi, Iper i Purwaka 2003 ↓, s. 1–2.
  6. ↑ Poerwadi, Iper i Mariyedi 1998 ↓.
  7. ↑ Petrus Poerwadi, Dunis Iper, Albertus Purwaka, Fonologi bahasa Seruyan, Jakarta: Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1998, OCLC 45025619 (indonez.).
  8. ↑ Poerwadi, Iper i Purwaka 2003 ↓.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Petrus Poerwadi, Dunis Iper, Mariyedi, Sintaksis bahasa Seruyan, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1998, ISBN 979-459-831-3, OCLC 40126633 (indonez.).
  • Petrus Poerwadi, Dunis Iper, Albertus Purwaka, Morfologi bahasa Seruyan, Jakarta: Pusat Bahasa, Departemen Pendidikan Nasional, 2003, ISBN 979-685-377-9, OCLC 60388788 [dostęp 2024-09-05] (indonez.).