Język lawangan

Lawangan
Obszar

Borneo Środkowe, Borneo Południowe (Indonezja)

Liczba mówiących

100 tys. (1981)[1]

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy
Kody języka
ISO 639-3 lbx
IETF lbx
Glottolog nort2888
Ethnologue lbx
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język lawangan, także luwangan[1]język austronezyjski używany w indonezyjskich prowincjach Borneo Środkowe i Borneo Południowe[1]. Posługuje się nim lud Lawangan, jedna z grup Dajaków[2]. Według danych z 1981 roku mówi nim 100 tys. osób[1].

Lawangan jest blisko spokrewniony z językiem tawoyan, tworząc z nim wspólną grupę w ramach języków barito wschodnich[3][4].

Powszechna jest wielojęzyczność (w użyciu są też lokalne języki ma’anyan, paku karau, ngaju i banjar). Sam język lawangan nie jest natomiast znany innym grupom etnicznym[5].

Cechuje się dużym zróżnicowaniem wewnętrznym, ma przynajmniej siedemnaście dialektów. Dialekt benua jest do tego stopnia odrębny, że przypuszczalnie może być klasyfikowany jako samodzielny język[1].

Został opisany w postaci opracowań z końca XX wieku (1985, 1992)[6][7]. Nie rozwinął piśmiennictwa. Istnieje tradycja przekazu ustnego[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Lawangan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. Andriastuti i in. 1992 ↓, s. 1.
  3. C. Yus Ngabut, Max Turangan, Samuel Mihing, Struktur bahasa Tawoyan, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1992, s. 2, ISBN 979-459-202-1, OCLC 27858109 [dostęp 2023-10-07] (indonez.).
  4. C. Yus Ngabut, Max Turangan, Petrus Poerwadi, Morfologi dan sintaksis bahasa Tawoyan, Jakarta: Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1989, s. 2, ISBN 979-459-045-2, OCLC 22461462 [dostęp 2023-10-07] (indonez.).
  5. Suryadikara, Darmansyah i Lambut 1985 ↓, s. 12.
  6. Suryadikara, Darmansyah i Lambut 1985 ↓.
  7. Andriastuti i in. 1992 ↓.
  8. Suryadikara, Darmansyah i Lambut 1985 ↓, s. 14.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]