Język napu, także: pekurehua[1][2], bara[3] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji (10 wsi, kecamatan Lore Utara, kabupaten Poso). Według danych z 2000 roku posługuje się nim nieco ponad 6 tys. osób[1]. W 1989 r. oszacowano, że ma 8 tys. użytkowników[4].
Według doniesień z 2004 i 2011 r. pozostaje w powszechnym użyciu i jest preferowanym środkiem komunikacji nieformalnej, po części występuje również w sferze religijnej[5]. Pewne dane sugerują, że doszło do redukcji przekazu międzypokoleniowego i wzrostu roli języka indonezyjskiego[1][2]. W regionie częsta jest wielojęzyczność, niektórzy zawierają małżeństwa mieszane. W wielu domenach (edukacja, administracja, kontakty z osobami z zewnątrz) dominuje język narodowy. Znaczna część osób zna też inne języki etniczne[6][7].
Jest blisko spokrewniony z językami (bądź dialektami) bada i besoa, przy czym są one socjolingwistycznie odrębne[8][9].
Materiały nt. tego języka obejmują słownik (Kamus Napu–Indonesia–Inggris, 2011)[10], opis fonologii (Phonology of Napu, 1991)[11] oraz opracowania gramatyczne: Struktur Bahasa Napu (1989)[12] , An introduction to the grammar of Napu (2001, 2004)[13] [14] . Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1]. Piśmiennictwo jest słabo rozwinięte[5].
- ↑ a b c d e David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Napu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Wurm 2007 ↓, s. 522.
- ↑ Barbara F. Grimes, Joseph E. Grimes, Malcolm D. Ross, Charles E. Grimes, Darrell T. Tryon: Listing of Austronesian languages. W: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Berlin: Walter de Gruyter, 1995, s. 218, seria: Trends in Linguistics. Documentation 10. DOI: 10.1515/9783110884012.1.201. ISBN 978-3-11-088401-2. OCLC 868970232. (ang.).
- ↑ Garantjang i in. 1989 ↓, s. 1.
- ↑ a b David Mead: Napu. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-05-31]. (ang.).
- ↑ Hanna 2001 ↓, s. 3.
- ↑ Hanna 2004 ↓, s. 3.
- ↑ Martens 1989 ↓, s. 28–29.
- ↑ Hanna i Hanna 1991 ↓, s. 151.
- ↑ Tr.T. Mondolu Tr.T. i inni, Kamus Napu–Indonesia–Inggris, Sulawesi Language Alliance, 2011 (Sulang Language Data and Working Papers: Lexicons and Dictionaries 2) [dostęp 2023-05-31] (indonez. • ang.). Brak numerów stron w książce
- ↑ Hanna i Hanna 1991 ↓.
- ↑ Garantjang i in. 1989 ↓.
- ↑ Hanna 2001 ↓.
- ↑ Hanna 2004 ↓.
- Ahmad Garantjang, Dahlan Kadjia, Nuhung B., Hanafi Sulaeman: Struktur Bahasa Napu. Jakarta: Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1989, seria: Seri Pustaka Penelitian 172. ISBN 979-459-040-1. OCLC 22461409. [dostęp 2023-05-31]. (indonez.).
- Michael P. Martens: The Badaic languages of Central Sulawesi. W: James N. Sneddon (red.): Studies in Sulawesi Linguistics. Cz. 1. Jakarta: Badan Penyelenggara Seri Nusa, Universitas Katolik Indonesia Atma Jaya, 1989, s. 19–53, seria: NUSA Linguistic Studies of Indonesian and Other Languages in Indonesia 31. OCLC 773552708. (ang.).
- Roger Hanna, Leanne Hanna: Phonology of Napu. W: Rene van den Berg (red.): Workpapers in Indonesian Languages and Cultures. T. 12: Sulawesi Phonologies. Ujungpandang: Summer Institute of Linguistics, 1991, s. 150–178. ISBN 979-8132-85-8. OCLC 221030086. [dostęp 2023-05-21]. (ang.).
- Roger Hanna: An introduction to the grammar of Napu. SIL International, 2001. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).
- Roger Hanna: An introduction to the grammar of Napu. SIL International, 2004. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).
- Stephen A. Wurm: Australasia and the Pacific. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).