Język nuaulu

Nuaulu
Obszar

Moluki (Indonezja)

Liczba mówiących

2 tys. (1990–1995)[1][2]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Kody języka
Glottolog nuau1240
BPS 0683 3
WALS nua
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język nuaulu (a. naulu)[3][4], także patakai (a. fatakai)[4][5][6] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, jeden z języków wyspy Seram[7]. Posługuje się nim 2 tys. osób[1][2][8].

Publikacje Ethnologue i Atlas bahasa tanah Maluku klasyfikują jego dwie odmiany (północną i południową) jako odrębne języki[1][2][9]. Dialekt północny jest używany we wsiach Openg i Rumaholat (kecamatan Seram Utara)[5], a dialekt południowy we wsiach Bunara, Hahualan, Kilo 12, Rouhua, Simalou, Watane (kecamatan Amahai)[10]. Z dostępnych danych wynika, że oba dialekty nie są wzajemnie zrozumiałe[5][11]. Inne doniesienia sugerują, że ich odrębność sprowadza się do różnic fonetycznych, które nie utrudniają komunikacji[12]. Nuaulu tworzy wspólną grupę z językiem sawai[13].

We wsi Rouhua pozostaje w powszechnym użyciu, zwłaszcza wśród osób, które zachowują tradycyjne wierzenia. Mniejszość chrześcijańska (zamieszkująca oddzielną część miejscowości) preferuje malajski amboński, zwłaszcza w przypadku małżeństw mieszanych[14]. W latach 80. XX w. odnotowano, że w niektórych wsiach używane są również inne języki (sepa, sawai)[15].

Badaniem języka i kultury Nuaulu zajmował się brytyjski antropolog Roy Ellen(inne języki)[16]. Istnieje także opracowanie gramatyczne, w którym opisano dialekt południowy (A preliminary description of Nuaulu phonology and grammar, 1990)[5]. Dostępny jest również pobieżny słownik (Kamus Sou Naunue-Sou Manai, 2005)[17].

Jest zapisywany alfabetem łacińskim. Pewną propozycję ortografii opublikowano w 2005 r.[18]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Nuaulu, North, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Nuaulu, South, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  3. ↑ Zulyani Hidayah: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia. Wyd. 2. Jakarta: Yayasan Pustaka Obor Indonesia, 2015, s. 290. ISBN 978-979-461-929-2. OCLC 913647590. [dostęp 2022-08-02]. (indonez.).
  4. ↑ a b Naulu. [w:] Data Pokok Kebahasaan dan Kesastraan [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa. [dostęp 2023-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-09)]. (indonez.).
  5. ↑ a b c d Bolton 1990 ↓, s. 3.
  6. ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 108.
  7. ↑ Blust 1993 ↓, s. 243.
  8. ↑ Bolton i Matoke 2005 ↓, s. vi.
  9. ↑ Mark Taber (red.): Atlas bahasa tanah Maluku. Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura, 1996, s. 59–60. ISBN 978-979-8132-90-2. OCLC 40713056. [dostęp 2024-07-12]. (indonez.).
  10. ↑ Bolton 1990 ↓, s. 2.
  11. ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 116.
  12. ↑ James T. Collins: Penelitian Bahasa di Maluku. Ambon: Kantor Bahasa Provinsi Maluku, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan, 2018, s. 106. ISBN 978-602-52601-2-4. OCLC 1099540304. [dostęp 2024-06-11]. (indonez.).
  13. ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 115.
  14. ↑ Florey i Bolton 1997 ↓, s. 29.
  15. ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 114, 116.
  16. ↑ Collins 2022 ↓, s. 150.
  17. ↑ Bolton i Matoke 2005 ↓.
  18. ↑ Bolton i Matoke 2005 ↓, s. 1–10.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]