Obszar |
prowincja Gulf (Papua-Nowa Gwinea) | ||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
13 tys. (1977)[1] | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | oro | ||
IETF | oro | ||
Glottolog | orok1267 | ||
Ethnologue | oro | ||
WALS | orl | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język orokolo, także: elema zachodni, bailala (a. vailala), haira, kaipi, kairu-kaura, muro (a. muru) – język papuaski używany w prowincji Gulf w Papui-Nowej Gwinei. Według danych z 1977 roku posługuje się nim 13 tys. osób[1].
Był stosowany jako lingua franca w działalności misjonarskiej[2]. Piśmiennictwo religijne w języku orokolo powstało w I poł. XX w.[3]
Jest jednym z języków elema , które to bywają klasyfikowane w ramach języków transnowogwinejskich, jednakże taka ich przynależność nie została dostatecznie udowodniona[4].
Nazwa „orokolo”, odnosząca się do języka i grupy etnicznej, znaczy tyle, co „liście oro (hibiskusu)”[3].
Badaniem tego języka zajmował się H.A. Brown, autor pracy porównawczej (1972)[5] i słownika (1986)[6] . Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].