| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
79 tys. (2007)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | otd | ||
| IETF | otd | ||
| Glottolog | otda1235 | ||
| Ethnologue | otd | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język ot danum (a. uud danum[2][3]), także: dohoi[4], malahoi[1], kadorih[4] – język austronezyjski używany w Indonezji na wyspie Borneo (Kalimantan), przez grupę etniczną Ot Danum[5]. Według danych z 2007 roku posługuje się nim blisko 79 tys. osób[1].
Jest znacznie zróżnicowany dialektalnie[1]. Częsta jest wielojęzyczność. W użyciu jest również język ngaju (lokalna lingua franca), a w mniejszym zakresie język indonezyjski. Oba te języki są źródłami zapożyczeń dla ot danum, przy czym wpływ języka narodowego nasilił się pod wpływem telewizji[6].
Stanowi środek komunikacji jedynie w obrębie grupy etnicznej, przeważnie jest nieznany osobom z zewnątrz. W sferze religijnej i kontaktach międzygrupowych dominują języki ngaju i indonezyjski[7].
Został opisany w postaci kilku opracowań gramatycznych (1990, 2005, 2008)[8][2][9]. Istnieje także słownik z 2012 r.[3] Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].